Ook vandaag dienden we een behoorlijke afstand te overbruggen, zoals gisteren en eergisteren ook het geval was. Dat wisten we van te voren en dat hebben we ook bewust gedaan. We wilden graag snel richting Colorado, voordat de sneeuwval daar zijn intrede doet. Hopelijk zijn we nog op tijd, want eenieder die mij een beetje kent, weet dat ik een bloedhekel heb aan sneeuw. Dan durf ik geen stap meer te zetten.
De eerste stop voor vandaag is bij een Vietnam Memorial. Hoewel we al veel van deze monumenten hebben gezien, staan we telkens versteld hoe groot het allemaal is. Een muur van bijna 200 meter aan namen van slachtoffers is hier niet bijzonder groot. Het blijft altijd weer een indrukwekkend gezicht. Na een cache gelogd te hebben en foto’s te hebben gemaakt gaan we weer verder op pad. De volgende stop brengt ons bij één van de twee webcamcaches die vandaag op de planning staan. Gelukkig heeft Paul gisteren nog een andere site gevonden, zodat we vandaag op de webcamfoto komen te staan en weer een webcamcache af mogen strepen. We rijden er altijd graag een stukje voor om, omdat er nog maar 181 van zijn op de wereld. We rijden we naar een vliegtuigmuseum om een Virtual te loggen. Daar maken we een kort praatje met een vrijwilliger die net aan komt lopen. Na het museum gaan we door naar de tweede webcam van vandaag. Dan nog even snel brood en wat andere dingen halen bij Walmart.
Het wordt hoog tijd om een stukje te gaan wandelen vinden we. Dat doen we vandaag in Iced Box Canyon. We verwachtten hier niet heel veel van, maar iets meer dan vijf kilometer lopen tussen het rijden door is altijd welkom. We hebben geluk, want de herfst heeft hier al zijn intrede gedaan en dat maakt dat de bladeren al een prachtige kleur hebben. Het werd een aangename en mooie wandeling. We hebben tussendoor ook nog even een cache gelogd waarbij we geld verdiend hebben. In de oudste cache van de county had iemand een biljet van vijf dollar achtergelaten. Dat hebben we maar even omgeruild voor een Travelbug.
Na de wandeling is het tijd om het laatste stuk voor vandaag te rijden naar het hotel. Gelukkig vandaag geen file en de twee uur durende rit schiet goed op. Het is ook weer een prachtige weg om te rijden. Volop herfstkleuren, schapen op de weg, een rustig kabbelende rivier naast ons en tal van vlinders die soms zo dom zijn om de ruit van de auto te kussen. We stoppen nog enkele keren om een cache te doen en onze benen te strekken. Onder andere bij de glijbaan van de duivel. Een gespleten rotsformatie, waaraan je zonder geocache voorbij zou rijden. Zonde, want het was een bijzonder gezicht.
Voordat we het weten komen we aan bij het hotel. Het is een piepklein hotel, waarbij we de eigenaar eerst moeten bellen. Als dat niet zou lukken, dienden we maar bij de buren te vragen of die even wilden bellen. Zo gezegd zo gedaan. De deur van onze kamer bleek al open. Een piepkleine maar loepzuivere kamer. Na een hapje te hebben gegeten in één van de twee restaurants in het dorp die vandaag open zijn, sluiten we de dag al weer af.
