Er zijn wonden die niet geheeld worden door de tijd. Sommige wonden zijn zo klein, dat je ze zelfs komisch zou kunnen noemen. Zoals die muggenbult op je kuit, of dat vergeten flesje water op een bankje in het bos. Maar soms, heel soms zijn de wonden zo groot, dat je ze als dramatisch zou kunnen bestempelen. Zoals het moment dat je als een volleerde vakantieveteraan de eerste dag van de vakantie in de ochtend naar ‘jouw’ bakker gaat en je staat voor een gesloten deur.
Niets geen geur van warme broodjes die naar buiten zweeft. Niets geen Hildegard die je enthousiast begroet met ‘Wie geht’s dir?’, en anderhalve minuut met je kletst alsof je onderdeel bent van het interieur. Niets van dat alles. Zelfs geen briefje op de deur met confronterende woorden als ‘Dauerhaft geschlossen’. Gewoon helemaal niets.
En daar sta je dan… 15 jaar lang was dit de plek waar in de Hemelvaartperiode de dag begon. Het halen van broodjes voor het ontbijt. Broodjes die onderdeel waren van een inmiddels heilig ritueel.
En nu? Dan maar naar de bakker die 200 meter verderop is gevestigd. Ook hier hebben ze warme broodjes waarvan de geur naar buiten zweeft. Maar toch. Het ruikt anders. Het ruikt niet naar dat heilige ritueel. Het ruikt naar verandering.
Dan kan men wel zeggen dat verandering goed is, maar daar zijn Marieke en ik het totaal niet mee eens. Wij hebben geen behoefte aan een smoothie met boerenkool en paksoi. Wij wonen graag in hetzelfde huis waar de bank al twintig jaar op dezelfde plek staat. Voor ons heeft men het woord gewoontedier uitgevonden. Voor ons is verandering niets anders dan een vorm van verraad.
Want vakantie is geen reis. Reizen is op avontuur gaan terwijl vakantie niets meer is dan een herhalingsoefening. Vakantie is als een toneelstuk waar iedereen zijn rol en zijn tekst kent. En als dan, zoals vandaag, de bakker niet meer op het toneel staat, ben je niets meer dan een figurant in je eigen toneelspel.
Bij de nieuwe bakker neem ik 7 broodjes mee. Zoals altijd, en ga terug naar het appartement. We eten de broodjes op bij het ontbijt en proeven dat het ontbijt hier nooit meer hetzelfde wordt.
Na het ontbijt gaan we wandelen. Een Sagenrundweg. Hemelsbreed 12 kilometer hiervandaan. Een wandeling van bijna 8 kilometer. We genieten van het uitzicht en het fantastische weer, maar toch moet ik telkens terugdenken aan die gesloten deur.
