Acht jaar geleden zijn we voor het eerst in Bremen geweest. Behalve het bekende beeld dat op de markt staat, kunnen we ons eigenlijk enkel herinneren dat het heel veel regende. En dat we in die stad voor het eerst meer dan 1000 geocaches vonden in een jaar. We weten ook nog dat we het toch wel de moeite waard vonden. Een goede reden voor ons, om eens een keer terug te gaan naar deze stad in het noorden van Duitsland. We zoeken een hotel, en komen op hetzelfde hotel uit, als het hotel waar we in 2017 verbleven. We stippelen een drietal wandelroutes uit in verschillende steden in de omgeving. Want om nu weer drie dagen door Bremen te gaan struinen lijkt ons toch net wat te veel van het goede.
Deze ochtend vertrekken we, iets na de klok van half 8. De navigatie stuurt ons eerst naar het noorden. Dat is een stuk sneller. Dan zal er in het oosten wel iets gebeurd zijn denken we. Ach, het maakt ons ook niets uit. Want geheel tegen onze gewoontes in, hebben we voor vandaag helemaal niets uitgezocht. We zien wel, waar we belanden. Iets na de klok van 9 uur maken we in Borne onze eerste koffiestop. Daar bekijken we wat onze volgende stop zal zijn. Een uurtje of anderhalf verderop. Met behulp van de geocaching-app, kiezen we het plaatsje Merzen uit. We parkeren de auto bij de kerk, en zien dat er een multi-cache is in het plaatsje. Altijd leuk, dus we gaan die maar doen.
Het is wel behoorlijk koud. Dus jas aan, sjaal om, muts op en handschoenen aan. En zelfs dan is het nog behoorlijk koud. We zijn niets meer gewend vandaag de dag. Marieke zegt dat het zo koud is, dat zelfs ijs bevriest. We beginnen aan de wandeling en een anderhalf uur later, krabbelen we onze naam in het logboekje. We gaan een kop warme chocolademelk drinken en maken een sanitaire stop. We kijken op de app, en zien dat er net voor Bremen een file van bijna een uur staat. We besluiten om verder binnendoor te rijden en maken de volgende stop in het dorpje Harpstedt. Een dorpje met minder dan 5000 inwoners. We genieten van de wandeling en als we bijna aan het einde zijn, moeten we even met de ogen knipperen. Tussen de huizen door, zien we iets wat we nog nooit gezien hebben. Een molen, met daar bovenop nog een molen. We voelen ons net Don Quichotte en Sancho Panza. We trekken verder ten strijde met als doel de cache te vinden. Helaas lukt dit niet.
Toch gaan we voldaan verder richting een voorstad van Bremen. Achim genaamd. We doen wat boodschappen bij de drogisterij. En passant zien we ook nog het spel Café del Gatto liggen voor een kleine €7,50. We kennen het spel en vinden het wel leuk. Voor dat geld kunnen we het niet laten liggen.
Als we in het hotel zijn ingecheckt, gaan we naar Bremen. Marieke heeft een paar weken geleden een Grieks restaurant gevonden. Aangezien het al lang is geleden dat we Grieks hebben gegeten, leek het haar wel een goede keuze. We parkeren de auto en gaan het restaurant binnen. We bestellen wat, en eten het op. Niets bijzonders. Er zijn duizenden Griekse restaurants die beter zijn dan deze. Maar ach, we hebben gegeten en dat is hetgeen wat telt. Goed gevuld gaan we weer terug naar het hotel, en kunnen we terugkijken op een geslaagde eerste dag van de laatste reis van 2025.
