De stadsmuzikant. Als je mensen op straat zou vragen naar stadsmuzikanten, dan zullen er vast en zeker een aantal mensen denken aan de stadsmuzikanten in Bremen. En niet meteen degene die live aan het spelen zijn, want dat zijn er maar een paar. We hebben er denk ik vandaag maar twee gezien of gehoord. En dat was nu niet meteen van: wow. De ene kwam niet verder dan ‘oh dennenboom’, en de andere herhaalde ‘Feliz Navidad’ tot in den treure. Nee, het gros van de mensen zal bij de stadsmuzikanten denken aan het beroemde beeldje in Bremen. Bestaande uit vier dieren. Een ezel, een hond, een kat en een haan. We hebben jaren geleden dit beeld uiteraard ook al gezien. Je gaat niet weg uit Bremen, zonder het beroemde beeldje te hebben gezien. Maar dat het nu echt mooi, is? Nee. De ezel en de haan zijn nog wel aardig, maar de hond en de kat zijn niet bepaald een schoonheid. Toch is het er ook op een miezerige maandag in december druk. Eén voor één poseren de mensen met het beeldje. En het is mij een raadsel, maar velen van hen willen persé de poten van de ezel vasthouden of de neus van het beest beroeren. Waarschijnlijk denken ze dat dit geluk zou brengen. Nadat we het beeld bezocht hadden, is het wel opgehouden met miezeren, dat wel. Het voordeel van wat nattigheid is dat het direct minder koud is. Liever een beetje miezer dan stevige kou met oorwarmers en handschoenen aan tot gevolg.
Het plein waaraan het beeld staat, is schitterend. Zo weggelopen uit een sprookjesboek. Maar Bremen heeft meer leuke plekjes te bieden. Enkele konden we ons nog herinneren van jaren geleden, anderen waren dan weer nieuw. Van mooie street-art tot een leuk beeldje op een hoek. Maar we vonden Oldenburg gisteren misschien nog wel leuker dan Bremen. Op zijn minst verrassender. Desondanks hebben we ons goed vermaakt en volop genoten van al het moois. Vele kilometers later gaan we voldoen weer terug naar het station om de trein te nemen naar het hotel.
En waar wij aan denken bij de straatmuzikant? Niet aan het beroemde beeldje in Bremen, maar aan een simpele straatmuzikant, Rasmus Schumacher, welke we enkele jaren geleden spontaan tegen het lijf gelopen zijn in een andere Duitse plaats. De muziek kon ons direct bekoren en af en toe luisteren we nu nog naar een paar nummers van hem. Meer dan één cd heeft hij niet opgenomen, maar zijn nummers zijn de moeite waard.
