Zufrieden

Bijna twee weken lang hebben we kunnen genieten van het meest schitterende weer dat we ons kunnen wensen. Eén dag met regen uitgezonderd. Maar vanaf vandaag is het toch echt gedaan met het mooie weer. Onbewolkt, volop zon en een temperatuur van 29 graden is er voorspeld. Niet echt lekker wandelweer dus.

Een paar dagen geleden bedachten we dat we nog geen wandeling tussen de wijnvelden hebben gedaan. We gaan op zoek naar een wandeling en komen uit bij ‘Der Weinlehrpfad auf dem Lehberg’. Een niet al te lange route, dus we zoeken er nog een wandeling bij. In de buurt ligt nog een niet al te lange Sagenrundwege. Die kan er dus mooi bij.

Vandaag blijven we dus weer in Ortenau. Op vier dagen na hebben we eigenlijk alles ‘Rund-um-Hause’ gedaan. Al is dat natuurlijk wel relatief met de enorme grootte van deze regio.

Na een klein uurtje rijden parkeren we de auto en gaan op pad. We kijken links en rechts en we zien akkers vol met zojuist geplante mais. Geen druivenrank te bekennen. Al na 20 meter loopt het wandelpad behoorlijk omhoog. Aan het einde slaan we linksaf. Een stuk verder gaan we rechts. En daar zien we de eerste wijnranken staan. Maar ze staan verkeerd! Deze staan parallel aan de weg, terwijl we gewend zijn dat de rijen haaks op de weg staan, zodat je een schitterend lijnenspel krijgt. Het is wat het is zeggen we, en wandelen verder. Een stuk verder is een wijnboer alles aan het besproeien. We snappen het, maar het is niet echt een pretje om er langs af te lopen. Na een kleine twee uur zijn we weer bij de auto. We hebben lekker gewandeld, maar om nu te zeggen dat deze wandeling een aanrader is? Nee, dat zeker niet.

We gaan op weg naar de volgende wandeling. Ondanks dat het nog geen 12 uur is, is het al meer dan 25 graden. We gaan eerst wat drinken en dan beginnen we aan de Sagenrundwege. Sprookjes en spookjes. Niet allemaal even leuke wandelingen, maar het merendeel toch zeker meer dan de moeite waard. Helaas hoort deze niet bij het meerendeel.

Het eerste stuk is zelfs ronduit saai te noemen. Over een geasfalteerd pad tussen moderne huizen door. Pas na een kilometer of 4 wordt de wandeling de moeite waard. We komen in het oude centrum van Mahlberg en wandelen verder. Als we het centrum verlaten, gaat de wandeling behoorlijk steil omhoog om vervolgens weer even steil weer naar beneden te gaan terug naar het dorpje Kippenheim, waar onze auto is geparkeerd.

Het wordt al later en we rijden weer terug richting Unterwasser, nadat we weer wat gedronken hebben. Onderweg doen we nog een paar boodschappen en terug bij het appartement kletsen we nog even op ‘ons’ terras met oma. Ze gaat pas in oktober op vakantie, want de zomer komt eraan en dan moet er gewerkt worden zegt ze. Over een paar maanden wordt ze 85 en ze is nog altijd ‘zufrieden’ vertelt ze met een glimlach.

Als we terugkijken op wat we vandaag hebben gezien en gedaan, kunnen we eigenlijk alleen maar beamen.

Wir sind zufrieden.