Werkelijk alles hebben we voor onze trouwe lezers over. Het is immers voor u, dat wij besloten hebben om een dag langer te blijven. Niet voor onszelf, maar enkel en alleen om onze trouwe lezers een liveverslag te kunnen geven van het wel en wee in Miami tijdens de orkaan Matthew. En dat we daar iets voor over moeten hebben, daar kunt u van op aan.
Deze ochtend stond als eerste in het teken van het terugbezorgen van de auto bij de verhuurmaatschappij. Want dat is iets waar we niet onderuit konden, en volgens de autoriteiten was het verstandig om vanaf 12 uur vanmiddag binnen te blijven. Na de auto ingeleverd te hebben, gingen we naar het busstation. De metro reed inmiddels al niet meer. Vijf over half 10 zou de bus arriveren. Het beste van alles, het openbaar vervoer was vandaag gratis. Wel, dat is natuurlijk een kolfje naar de hand van een echte Nederlander. Tien voor half tien kwam er iemand langsgelopen van de beveiliging met de mededeling dat er vanaf 9:05 geen bussen meer reden. Verder waren er geen opties. Aangezien we een airport-hotel hebben, betekent dat we niet al te ver van het vliegveld afzitten. Volgens de routeplanner zou het iets meer dan 5 kilometer lopen zijn. Het was nog lang geen twaalf uur, en het waaide nog niet, dus zijn we aangewandeld. Eerste obstakel kwam al snel in beeld. Een wegopbreking. Een blik op de GPS leerde ons dat dit iets meer dan een kilometer om lopen betekende. Geen enkel probleem, en we wandelen verder. Inmiddels valt er af en toe een regenbuitje, maar nog steeds geen wind.
We komen bij een parkeerterrein aan. We willen dit oversteken, om de route aan de andere kant te vervolgen. In het midden van de weg staat een hokje. Net iets groter dan een hondenhok. Als we het passeren zwaait plotseling de deur open. Een of andere security-man, die aan zijn postuur te zien het werk al enkele tientallen jaren duurt. Als ik zijn leeftijd inschat, vermoed ik dat de man al vanaf zijn 16e verjaardag in het hokje zit. Ik leg hem uit dat we het parkeerterrein over willen steken om dan de weg op te lopen, bijt hij ons toe dat dat niet toegestaan is omdat het privé terrein is. Ik vraag hem of we de 128 meter over zijn terrein mogen oversteken, omdat we anders meer dan 1½ kilometer dienen om te lopen, en dat het wel heel sociaal zou zijn gezien er een orkaan op komst was als het zou mogen. Wederom bijt hij ons hetzelfde toe. Privé terrein! Normaal gesproken zou ik zeggen dat blaffende honden niet bijten, maar aangezien men hier iemand met het IQ van een laaggeschoolde mier al een pistool in zijn handen geeft, haak ik af. We lopen om.
Als we het stukje hebben omgelopen, stuitten we weer op een kleine omleiding omdat de weg is afgesloten. Ook een kilometer of 2. Nog steeds geen probleem, aangezien het nog steeds niet waait. We beginnen aan het laatste stuk van de wandeling. Een lange rechte weg, langs het hek van het vliegveld af, van een kilometer of vier. Als alles mee had gezeten, hadden we inmiddels al in het hotel gezeten, maar de route zal nu in totaal op 10 kilometer uitkomen. Iets meer als we bedacht hadden, en als we dat op voorhand hadden geweten, hadden we een taxi genomen. Aan de andere kant… We hadden nu dan minder te tikken gehad. We hebben inmiddels al vele regenbuitjes gehad. We zijn behoorlijk nat terwijl de temperatuur nog steeds boven de 30 graden is. Dat betekent dus nat van de regen én nat van het zweten. De weg is lang en saai. Heel veel auto’s rijden er niet. Als we halverwege zijn, stopt er plotseling een auto.
Een latino met baseballcap, vol tatoeages en in het bezit van de nodige piercings doet zijn raampje open en vraagt of hij ons een lift kan aanbieden. Normaal gesproken zou ik vriendelijk bedanken, maar vandaag is het toch anders. De regenbuitjes zijn van steeds langere duur, en we willen zeker op tijd in het hotel zijn. Het is inmiddels bijna 11 uur, als we verder zouden wandelen, zouden we zeker voor 12 uur bij het hotel zijn, maar zekerheid is ook wel fijn. We stappen in, en kletsen een paar minuten met de jongen alvorens hij ons afzet bij het hotel. We bedanken hem uitgebreid en vriendelijk en gaan naar onze kamer.
We eten een broodje dat we gisteren hebben gekocht, en zetten het nieuws op het Weather Channel aan. We beginnen op het gemak onze koffers opnieuw in te pakken, en bedenken dat we zometeen wel even in het zwembad kunnen gaan zwemmen.
Rond de klok van twee uur, inmiddels waait het nog steeds niet, en de regen is ook niet noemenswaardig te noemen, meld het nieuws dat het oog van de orkaan het eiland Groot-Bahama aan de noordzijde is voorbijgetrokken. Dat is goed nieuws, aangezien de orkaan nu veel noordelijker de kust van Florida zal bereiken, en Miami niet in gevaar komt. De waarschuwingen worden bijgesteld naar een zware storm, die pas in de loop van de nacht het hoogtepunt zal bereiken. De vliegtuigen landen en vertrekken nog steeds op het vliegveld hier.
Aangezien we voor u het best mogelijke live-verslag willen verzorgen, besluiten we om een kilometer of vijf te gaan wandelen. Kijken hoe het nu echt buiten is. We wandelen en zien niets. Geen auto’s op de wegen waar men normaal gesproken bumper aan bumper staat. Bijna geen auto’s op de parkeerplaats bij Wal-Mart. Een parkeerplaats waar we eergisteren nog ruim 10 minuten dienden rond te rijden alvorens we een parkeerplekje hadden.
Ook zijn alle winkels en restaurants gesloten. We zijn dus blij dat we gisteren ons eigen noodpakket hebben samengesteld, bestaande uit broodjes en kaarsen. Deze ochtend hebben we dat aangevuld met wat beleg uit de ontbijtruimte, aangezien gisteren het betaalbare beleg in de winkel was uitverkocht, en ik simpelweg weiger om $17 te betalen voor een pot pindakaas of chocoladepasta.
De berichten uit Nederland en België die ons bereiken, vertellen dat men op het nieuws ziet, dat men alles aan het barricaderen is. Dat zien wij niet. Bij welgeteld 1 pand is de voorgevel dichtgespijkerd. Inmiddels regent het nagenoeg constant, maar de wind is nog steeds niet noemenswaardig te noemen.
We wandelen terug naar het hotel en gaan een paar potjes biljarten. Wat dat betreft hebben we wel geluk met dit hotel, aangezien ze dit hier hebben. Iets wat we nog niet eerder hebben gezien in een hotel in de VS.
Inmiddels is het half negen en waait het redelijk. Nog niet spannend. Men verwacht hier vannacht windkracht 7 à 8 en morgen neemt het allemaal weer af. We hopen dat de vlucht van morgen wel doorgaat en niet alsnog geannuleerd wordt.
