Enkele weken geleden zie ik in een folder dat Dennie Christian enkele keren per jaar bij De Kaasboerin in België optreedt. Automatisch zie ik in gedachten bij Oma Berk een singletje op de platenspeler liggen. Althans het hoesje. Erop staat een oude auto getekend, een gele knuffel en een jongen met een groene trui. Hoe, wat of wie het zijn, daar heb ik geen idee van. Ik was pas een jaar of vier. Wel kan ik me het refrein van het nummer herinneren. Hoeba hoeba hoeba hop hop hop. Telkens weer. Ik bedenk me dat Dennie Christian ondertussen toch dik 110 moet zijn. Even googlen, en ik zie dat het nog meevalt. Volgend jaar wordt hij 70. Ook zie ik dat de Duitse Nederlander vandaag de dag in de gemeente Oldenburg woonachtig is. Laat dat nu net een stad zijn, die we voor deze dagen hebben uitgezocht. Hoeba hoeba hop!
We willen redelijk op tijd richting Oldenburg gaan. Het is nog donker en koud als we bij de auto staan. Op de ramen zit een laag ijs. Na die te hebben verwijderd kunnen we vertrekken. Een goede drie kwartier later parkeren we de auto. We kleden ons goed aan, en gaan op pad. We verwachten een aardige stad om rond te wandelen, maar keer op keer worden we aangenaam verrast door hetgeen we zien. Schitterende gebouwen en op de informatiebordjes is met grote regelmaat een stukje interessante geschiedenis te lezen. Het wordt tijd voor een sanitaire stop en we lopen een bakkerij binnen. We warmen wat op en gaan weer verder. Hoeba hoeba hop!
Plotseling valt ons op dat het ene deel van Oldenburg helder is, en het andere deel behoorlijk mistig. Bijzonder. We wandelen door de kasteeltuinen en genieten, ondanks de kou en de mist, volop. Onderweg eten we een broodje en we wandelen een iets nieuwer deel van de stad in. Ook hier zien we met grote regelmaat fraaie gebouwen staan. Het wordt al later. Toch dienen we weer een sanitaire stop te maken. Tevens een mooie excuus om te genieten van een warme chocolademelk met slagroom. Die extra calorieën hebben we er inmiddels al lang afgewandeld. En mocht dat niet zo zijn…. Er komen nog enkele kilometers voor we weer bij de auto zijn. En mocht het dan nog niet zo zijn….. Hoeba hoeba hop!
We lopen langs via de haven richting het station. We komen langzaamaan richting het einde van de wandeling. Heel de dag zing ik in mijn hoofd al Hoeba hoeba hoeba hop hop hop. Stiekem hoop ik dat we Dennie Christian tegenkomen. Herkennen is geen probleem. Zijn typerende kapsel is sinds de afgelopen 50 jaar niet veranderd. Zwart. Krullen. Half lang haar. Hoeba hoeba hop!
Als we bij de auto zijn, rijden we terug naar het hotel. Onderweg maken we een stop bij een restaurant dat we hebben uitgezocht toen we nog thuis waren. Want we kunnen natuurlijk niet naar Duitsland gaan, zonder minimaal 1 keer Currywurst mit Pommes te hebben gegeten. Als we de eerste hap nemen, valt het allemaal wat tegen. Het is Rotwurst in plaats van Weiswurst. Dat zijn we niet gewend, maar het is zeker niet minder lekker. Hoeba hoeba hop!
