Het gebeurd niet zo heel vaak als we op reis zijn. Uitslapen. Vandaag mocht het dan toch een keertje, al zullen de meesten het naar alle waarschijnlijkheid nog steeds vroeg vinden om op te staan. Maar voor ons is het dus gewoon uitslapen. Om zeven uur ging de wekker. Niet dat die nodig was, want ik was er op dat moment al ruim een uur uit de veren. Het avontuurtje van gisteren diende immers nog getikt te worden.
Nee, degenen die echt uit mochten slapen waren onze reisgenoten. Pas om half negen dienden zij zich te melden voor het ontbijt. De planning voor vandaag was niet zo heel spannend. De was diende te drogen, maar daar had al het stof onze hulp niet bij nodig. Wij hadden als het ware dus vrijaf. Het leek ons wel leuk om een oud spookstadje te gaan bezoeken en een stukje van de oude Route 66 te gaan rijden.
Als eerste stop vandaag stond Nelson Ghosttown op de planning. Ook hier geldt dat spookstad eigenlijk een te groot woord is. Het is een bonte verzameling van oude dingen die in de buurt van elkaar zijn neergeflikkerd. Her en der staan er nog oude verroeste auto’s tussen, en dat is het dan. En toch genieten we hier ten volle van.
De weg wordt vervolgd, en we rijden een stukje van de oude Route 66. Een groot misverstand dat er is, is het feit dat veel mensen zeggen dat ze Route 66 gaan rijden. Maar vandaag de dag, kan dat helemaal niet meer omdat Route 66 in 1985 is opgeheven. Veel oude gedeeltes van de weg zijn echter nog wel gewoon met de auto te rijden, alleen hebben de wegen andere namen. We arriveren in het dorpje Oatman. Ook daar genieten we, al is het alleen maar om het feit dat hier schattige ezeltje los op straat rondlopen.
We rijden verder, en plotseling zien we een schitterende vergezicht. We kijken snel voor een geschikte plek om te stoppen en maken de nodige foto’s. Ook hier is het weer volop genieten.
Het zal niemand verbazen dat hier ook een geocache ligt. Deze ligt wat hoger, en ik klauter naar boven. Ik kan het bakje tupperware echter niet ontdekken. Plotseling zie ik een waterbekken. Als ik goed kijk zie ik allemaal visjes wegschieten. Een nadere inspectie doet mijn mond van verbazing opengaan. Ik knipper een keer met mijn ogen. Schud een keer mijn hoofd. Knijp in mijn arm. Schud nog een keer met mijn hoofd, en net als ik ergens anders in wil knijpen, weet ik honderd procent zeker dat ik goed wakker ben. Ik zie goudvissen zwemmen midden in de woestijn! Het moet niet gekker worden.
