In 2006 dienden we de afstand tussen Niagara Falls en Mount Rushmore in twee dagen te overbruggen. Een route van ruim 2400 kilometer. Wat we destijds ontdekten is het feit dat het reizen in Amerika vlot gaat. Als je 120km per uur mag rijden dan heb je na een uur rijden er waarschijnlijk 119 gereden. Zo hadden we tijdens de twee dagen rijden in 2006 op de tweede dag plotseling wat tijd over. Spontaan lasten we een extra stop in bij Badlands NP. We wisten toen niet wat we ervan moesten verwachten en waren dan ook aangenaam verrast door hetgeen we te zien kregen. Helaas hadden we in dat jaar geen tijd om het park uitgebreider te bekijken. Jaren later kwamen we weer in de buurt, maar ook toen zat het er niet in om een hernieuwd bezoek te brengen aan dit park. En zoals we gisteren al tikten, waren we een jaar geleden ook in deze hoek van de VS. Maar, je raadt het al, ook toen hadden we geen tijd om naar Badlands NP te gaan. Toen de plannen voor dit jaar langzaamaan vorm begonnen te krijgen, besloten we dat het dit jaar gewoon diende te gebeuren. We zouden Badlands NP uitgebreider bezoeken dan we in 2006 hebben gedaan.
Slechts een uurtje rijden was het vandaag naar de ingang van het park. Denk maar niet dat we van de mogelijkheid gebruik maken om eens een keer tot een uur of acht uit te slapen. Het is immers een doordeweekse dag, en op een doordeweekse dag sta je gewoon om kwart voor zes op. Na het ontbijt gaan we boodschappen doen zodat we vanmiddag weer kunnen picknicken. Vervolgens rijden we naar het park. We hebben geluk, want vandaag is het helder weer. De temperatuur is niet al te warm en het waait behoorlijk, maar dat mag de pret niet drukken. Wel ben ik bang dat we na twee dagen te hebben doorgebracht in Theodore Roosevelt NP dat we genoeg Bad Lands hebben gezien. Ach, en als dat zo is, dan betekent dat nog niet het einde van de wereld.
Als we in het park zijn, zijn we al snel bij het eerste uitzichtpunt. We parkeren de auto. Op de kaart die we zojuist bij de ingang hebben gekregen, tekenen we eerst de wandelingen aan die we willen doen. We hebben er tijdens de voorbereiding een vijftal uitgezocht. Zoals gewoonlijk, zijn dit niet al te lange wandelingen. We doen liever vijf kortere wandelingen in verschillende gedeelten van het park dan één lange wandeling. Zo hopen we meer variatie te zien te krijgen. De eerste wandeling is de Saddle Pass Trail. Niet zo heel lang, maar wel behoorlijk zwaar. Het eerste stuk gaat al meteen stijl omhoog over een kleiachtig pad. Aangezien het vannacht behoorlijk heeft geregend, is het spekglad. Als we een meter of 30 omhoog zijn gevorderd, besluiten we om de wandeling af te breken. Het pad is zo glad, dat de kans dat we vallen en er iets aan over houden redelijk groot is. Ook al vinden we het beiden jammer, het betekent nog niet het einde van de wereld.
We stoppen bij verschillende uitzichtpunten en zijn verrast dat de Bad Lands hier zo anders zijn dan in Theodore Roosevelt NP. Bij ieder uitzichtpunt merken we dat het steeds iets harder begint te waaien. We maken een korte wandeling over een pad dat het een en ander uitlegt en laat zien over de fossielen die hier zijn gevonden. Heel interessant. Na een tijdje arriveren we bij het bezoekerscentrum. We bekijken een film over het ontstaan van de Bad Lands en gaan vervolgens picknicken. We vinden een picknick tafel met een heus windscherm. Niet dat het heel veel helpt, dat scherm, maar het gaat ook een beetje om het idee. En als er een boterham uit mijn hand waait, betekent dat nog niet het einde van de wereld.
Na de lunch hebben we nog vier wandelingen op het programma staan. De eerste is een leuke wandeling met fraaie uitzichten. De tweede wandeling die we aangaan is de Notch Trail. Ook deze is niet zo heel lang, maar ook deze valt onder de noemer zwaar. Op twee derde van de wandeling dient er een ladder beklommen te worden naar een hoger gelegen plateau. Eenmaal daar aangekomen, wordt het pad smal en leidt ons langs enkele afgronden naar een breder stuk. Na ongeveer een kilometer wandelen houdt het pad op, en kunnen we niet meer verder. We genieten van het uitzicht, en we denken dat deze wereld het einde is.
De laatste twee wandelingen zijn middelmatig qua zwaarte betreft. Aangezien we Notch Trail hebben overleefd zullen we deze twee ook wel overleven. We genieten van de wandeling ondanks dat de wind ons zo nu en dan bijna doet omblazen. Op het einde van deze wandelingen heb ik nog steeds niet gezien wat ik in mijn hoofd als beeld heb zitten van Badlands NP. Jammer, want ik zou dat beeld graag nogmaals zien. Ach, het is niet het einde van de wereld.
We rijden het park uit. Net voordat we bij de uitgang zijn is er nog een uitzichtpunt. We besluiten om daar te stoppen. Als we naar de rand lopen zien we plotseling het beeld dat ik in mijn hoofd van dit park had. Blij maak ik foto’s en gaan we verder. Langs de gehele weg naar Badlands NP staan borden waarop het plaatsje Wall gepromoot wordt. Alhoewel ik er huiverig voor ben, besluiten we toch om er even te gaan kijken. Maar eerst stoppen we nog een bij Minuteman Missile NHS. Hier wordt alles uitgelegd over de geschiedenis van de koude oorlog en de nucleaire wapens. In dit gebied stonden vroeger 150 kernraketten klaar om afgevuurd te worden. Helaas is dit parkje al om vier uur gesloten. Als we arriveren is het kwart voor vier. In hoog tempo gaan we door de indrukwekkende geschiedenis van de koude oorlog heen om vervolgens naar Wall te gaan. Zoals we beiden al verwachten blijkt dit een heuse toeristenval te zijn. We kijken snel rond en bedenken dat dit haast het einde van de wereld moet zijn.
We rijden richting Rapid City om te gaan genieten van ons avondeten. Mexicaans dit keer. Na het eten gaan we richting het hotel waar we gisteren zijn gearriveerd. Als ik de deur van de kamer opendoe, maak ik rechtsomkeert naar de receptie. Als ik daar ben, vraag de dame aan mij of ik over alles tevreden ben. Ik antwoord ontkennend en vertel dat we geen roomservice hebben gehad vandaag en dat ik graag een paar nieuwe handdoeken zou hebben en een flesje shampoo. De dame verontschuldigd zich keer op keer. Ik accepteer haar verontschuldigingen en zeg dat het allemaal niet het einde van de wereld is.
