Gisterenavond hebben we (nogmaals) bekeken welke route we vandaag dienen te volgen en die te vergelijken met de kaart waarop aangegeven staat waar de wegen in North Carolina zijn afgesloten. Het ziet er naar uit dat we nergens last van zullen hebben. Heel simpel gezegd zijn alle wegen ten westen van Charlotte afgesloten. En dat is precies onze eindbestemming van vandaag. Uiteraard hebben we ook het weerbericht voor vandaag bekeken, en ook dat ziet er goed uit.
We gaan op tijd op pad, want je weet immers maar nooit of er nog iets verandert. De eerste stop is nabij een spoorwegmuseum. We bekijken het even en komen tot de conclusie dat het woord museum lichtelijk overdreven is. Het woord spoorwegsloperij zou beter passen in onze ogen. Ach, niet alles kan leuk zijn. We rijden vrolijk verder en laten zoals we meestal doen de snelweg links liggen. We stoppen zo nu en dan, en na iets meer dan drie uur rijden komen we in Charlotte aan. We parkeren de auto en gaan wandelen.
De eerste stop is het stadion van de North Carolina Panthers. We kunnen het enkel van een afstand bekijken, want er wordt vandaag een wedstrijd gespeeld. Wel staan we op de eerste rang als de drumband van de club een show weggeeft op straat. Leuk.
We wandelen verder en genieten volop. In de VS kijk je alleen je ogen al uit aan de bijzondere personen die je tegenkomt op straat. We gaan op een bankje zitten lunchen en bekijken alle mensen die richting het stadion gaan. Hoe dichter je je auto bij het stadion wilt parkeren, des te duurder de parkeerplaats is. De topper die we gezien hebben was $70,- voor een middagje parkeren.
We wandelen verder en genieten van de stad. Er staan stiekem toch behoorlijk wat fraaie beelden. Uiteraard bekijken we ook de skyline van de stad. Als we weer bij de auto zijn, schrikken we even van de prijs van het parkeren. $20,- waar we de helft hadden verwacht. Het is wat het is, en met betalen zijn we er vanaf.
We gaan verder richting het volgende doel van vandaag. Namelijk de oudste mystery-cache ter wereld. De puzzel hebben we al jaren geleden opgelost en nu zijn we toevallig in de buurt. Alhoewel… Helemaal toevallig is het natuurlijk niet. We parkeren de auto en beginnen aan de wandeling. Iets meer dan 5 minuten later krabbelen we onze naam in het logboek erbij. Na het vinden van de oudste traditional ter wereld, de oudste multi ter wereld hebben we nu derde oudste cachetype ter wereld gevonden. Dit vinden we zelf toch wel een beetje bijzonder. Misschien maar eens kijken of het ook mogelijk is om een vierde oudste cachetype ter wereld te vinden.
We checken in bij het hotel en gaan een hapje eten. Na het eten nog even winkelen en dan snel kijken hoe de situatie op de weg in South Carolina is voor morgen. Zoals het er naar uitziet, komt ook dat allemaal goed.
