Vandaag staan we maar weer eens extra vroeg op. Onze planning geeft aan dat we ruim 360 kilometers moeten afleggen, waar we een kleine vijf uur mee zoet zijn. Omdat we uiteraard nog wat willen zien vandaag moeten we op tijd vertrekken om de planning rond te krijgen.
Het lijkt zo ontzettend ver 360 kilometer. Maar het is zoveel anders rijden hier dan dat we thuis gewend zijn. Honderd kilometers leg je af voordat je het weet. Maar we stoppen zeker wel bijtijds, omdat zitten nog altijd niet tot mijn favoriete bezigheden behoort. De eerste stop is al na een klein uurtje rijden. Deze stop brengt ons bij Babcock State Park. Eén van de meest fotogenieke plekjes van dit park is de Grist Mill. We nemen een paar foto’s en schommelen nog even in de Almost Heaven schommel. We zijn tevreden met de foto’s en vinden het inderdaad een fraai plekje. We lopen nog even kort het bezoekerscentrum binnen dat net na onze aankomst om 8:00 uur open gegaan is.
We maken ons op voor het langste stuk rijden van de dag. We vermijden al de hele reis de tolwegen, wat ons over de mooiste binnendoor wegen brengt. Soms moeten we daar wel wat extra kilometers voor afleggen, maar dat hebben we er graag voor over. We genieten volop van het uitzicht en met name van de prachtige herfstkleuren. Het lijkt wel of de bossen hier met de dag roder en geler worden. Dat dit al zo vroeg in het jaar gebeurt, belooft misschien wel een strenge winter te worden. We moeten maar zorgen dat we voor die tijd terug in Nederland zijn.
Voordat we het weten arriveren we bij Blackwater Falls State Park. We gaan nog maar eens proberen om een waterval te spotten. En jawel, Hier valt het water keurig naar beneden. En ditmaal geen miezerstraaltje, maar een echte straal.
We bedenken dat we nog maar één wandeling op het programma hebben staan voor vandaag. Dan zouden we toch wel wat tijd over houden, dus zoeken we via All-trails maar een extra wandeling uit. Deze valt wat tegen. Maar het is er wel heerlijk rustig en we spotten nog een paar herten.
De laatste wandeling in dit park zou ons naar een Balanced Rock moeten brengen. Onderweg komen we een ouder echtpaar tegen die al op de terugweg zijn van de wandeling. Zij vonden het een pittige wandeling, maar waren blij dat ze doorgezet hadden en de rots gezien hadden. Wij vonden het ook een best pittige wandeling en daar kwam nog bij dat het behoorlijk benauwd werd. Aangekomen bij Balanced Rock vonden we hem eigenlijk een beetje tegenvallen. We hebben mooiere balancerende rotsblokken gezien. Maar ach.
We verlaten het park en stoppen onderweg naar het hotel nog even om twee foto’s te maken van de welkoms-borden van West-Virginia en Maryland. Als extra mini stop houden we halt bij een bord dat ons vertelt dat de kleinste kerk van alle 48 staten van de USA zich hier bevindt. Hij is inderdaad aan de kleine kant, maar niet minder leuk. We pakken uiteraard nog even een cache mee en de dag voor vandaag zit er weer op. We vinden zelf dat we best veel gezien hebben voor een simpele reisdag.
