De Domme

Vandaag gaan we erachter komen of we veel last zullen hebben van de shutdown in de VS die momenteel gaande is. Kortweg gezegd is het gevolg van de shutdown dat alle rijksambtenaren niet meer werken. Met uitzondering van hulpdiensten. De National Park Service (NPS) valt ook onder het rijksapparaat, dus die mensen werken ook niet meer. En laat de NPS nou net precies hetgeen zijn, waar wij behoorlijk wat gebruik van maken. Gisteren zochten we op wat de shutdown betekent voor Canyon de Chelly NM. Veel konden we er niet over ontdekken, behalve dat men alles in het werk zou stellen om de parken voor de mensen toegankelijk te houden indien dat mogelijk is. Tja, word je niet echt veel wijzer van. Bellen is ook geen optie, want de telefoon wordt niet bemand. Evenals de bezoekerscentra.

We besluiten om het maar te gaan ondervinden. We zullen er niet dommer van worden. Canyon de Chelly NM staat al lang op ons lijstje met plaatsen die de moeite van het bezoeken waard zijn, maar het ligt overal een behoorlijk eindje vandaan. Een van de dichtstbijzijnde plaatsen van betekenis is Gallup. Dit ligt op iets meer dan 2 uur (168 kilometer) rijden van de ingang van het park. We verblijven in een motel aan Route 66. In deze plaats zijn we al enkele keren meer geweest, en die keren hebben we hetgeen bezocht wat iets dichter langs de deur ligt. Mooie gelegenheid dus om dan eindelijk Canyon de Chelly NM in de route op te nemen.

De eerste stop van vandaag is Hubbel Trading Post. Dit is ook een onderdeel van NPS. Als we arriveren is de poort gesloten. ‘Closed due to shutdown’ prijkt er op een blaadje dat op de poort is geplakt. We kijken even, maar behalve wat prariehondjes is er echt niemand thuis. We zijn bijna halverwege, dus we rijden maar door. Als we bij de ingang van Canyon de Chelly komen, kunnen we gewoon doorrijden. Het bezoekerscentrum is gesloten, maar dat hadden we wel verwacht. We rijden door naar het laatste uitzichtpunt aan de South Rim. Hier staat Spider Rock, wat het bekendste punt van het park is. We rijden daar als eerste naar toe, omdat de ervaring ons leert, dat locaties als deze vaak meer van hetzelfde zijn. We parkeren de auto en wandelen naar het uitzichtpunt. Het landschap dat we zien, geeft ons weer een WOW-gevoel. We genieten volop en maken veel foto’s. Heel druk is het niet. Dat is ook wel fijn. Als we genoeg hebben gezien, gaan we verder met onze planning van de dag.

Die is een beetje lastig. Het park bestaat namelijk uit 12 uitzichtpunten. Er is maar 1 noemenswaardige wandeling, White House genaamd, maar volgens de site is die voor onbepaalde tijd gesloten. In de planning van vandaag zitten dus alle 12 uitzichtpunten. Als we die allemaal bezoeken, hebben we stiekem ook een behoorlijk eindje gewandeld, maar het liefste zouden we gewoon die ene wandeling doen. Die hebben we maanden geleden dus voor de zekerheid maar gewoon in het dagrouteboekje opgenomen.

Maar gisteren lazen we op de site nog, dat de wandeling nog steeds gesloten was. We gaan dus 1 voor 1 de uitzichtpunten af, en genieten van deze fraaie canyon. Maar zoals gezegd. Het wordt al snel veel van hetzelfde. Als we bij White House Overlook zijn, zien we een bord staan dat wegwijzert naar het begin van de wandeling die we zo graag willen doen. Nergens staat vermeld dat deze gesloten is. We houden ons van de domme en lopen terug naar de auto om de rugzakken en het lunchpakketje te pakken.

Het bordje dat wegwijzert geeft te lezen dat de wandeling 1½ mijl enkele weg is. Geen probleem. We beginnen aan de wandeling, en nog geen 40 meter verder staat een bord dat de wandeling 2½ mijl in totaal is. Nu wil ik niet zeggen dat ik de winnaar van de slimste mens zou worden, maar volgens mij is er met mijn hoofdrekening nog maar weinig mis. We weten dat het een korte, maar pittige wandeling is. We dienen namelijk meer dan 200 meter af te dalen op ongeveer net iets meer dan 2 kilometer wandelen. Dat is dus een dalingspercentage van 10%. En hetzelfde pad moeten we ook weer omhoog. Maar we kunnen in elk geval in de canyon afdalen en oude ruïnes bezoeken. Halverwege de afdaling weet ik het plotseling. Onze Donald heeft gewoon nieuwe rekenregels ingevoerd en die zijn natuurlijk meteen geldig. Vandaag de dag is 2x 1,5 gewoon 2,5. Hoe dom kunnen we zijn?

We arriveren op de bodem van de canyon en wandelen richting de ruïnes van White House. Dit is aan de andere kant van de kloof, en niet zo heel erg ver. Vlak bij de ruïnes zitten Navajo’s snuisterijen te verkopen waar we geen behoefte aan hebben. We lopen er dan ook gewoon aan voorbij. We maken wat foto’s van de ruïnes en wandelen terug. Onderweg naar boven genieten we van onze lunch en het uitzicht. Na een wandeling van twee uur staan we weer terug bij de auto.

De volgende twee uitzichtpunten slaan we over. We gaan eerst naar een trading post, om te kijken of ze daar misschien een speldje voor onze verzameling hebben. Helaas, we hebben pech. We gaan terug via de uitzichtpunten van de North Rim. Als we in totaal 10 uitzichtpunten hebben bezocht, wordt het tijd om de reis van twee uur naar Gallup te aanvaarden. Onderweg stoppen we nog bij Window Rock. Hier zijn we drie jaar geleden ook al geweest, maar het is een leuke stop om even de benen te strekken.

Al met al, moeten we zeggen dat we niet heel veel last hebben van de shutdown. De bezoekerscentra zijn gesloten, en dat is jammer. Maar ook niet meer dan dat. Er staan voor de komende tijd nog wel verschillende NPS locaties op de planning. Maar we moeten er gewoon voor zorgen dat we de dag voordat we er heen gaan, iets minder dom worden over de actuele status.