Een paar jaar geleden hebben we bedacht dat het wel leuk zou zijn om in iedere staat van de Verenigde Staten een geocache te vinden. Inmiddels hebben we in 34 staten en D.C. (wat geen staat is) een geocache gevonden. Nog 16 staten te gaan dus. Om het doel te bereiken, dienen er zo nu en dan wat extra mijlen gereden te worden. Niet dat dat erg is, want er is altijd wel wat te beleven onderweg. Het plan was om vandaag de staten Missouri en Arkansas met een bezoekje te vereren. Onderweg zouden we en passant ook nog eens een geocache kunnen loggen die verstopt is in januari 2001. Een maand die we nog nodig hebben om onze queeste van 4 te kunnen voltooien. Het eerste deel van de rit is lang. Onderweg willen een stop maken om een stukje te gaan wandelen. Marieke ziet een bord bij een afslag staan. Het lijkt haar wel leuk. We gaan van de snelweg af, en gaan kijken. Het blijkt een rondrit te zijn door het gebied. Niet echt iets dat we zoeken. Even verderop zie ik een ander bord staan. Fort Pillow staat erop. We nemen de afslag en volgen het bord. Even verderop zien we dat het nog 51 mijl is naar Fort Pillow. Oeps, ook dat is iets verder dan verwacht, maar aangezien het volgens de navigatie qua tijd naar ons eerste doel van vandaag niets uitmaakt, besluiten we om de route gewoon te volgen. Ondertussen heb ik meer dan tijd genoeg om na te denken over de naam van het fort. Mijn Engels is volgens mij redelijk te noemen, en zodoende ben ik ervan overtuigd dat ‘pillow’ in het Nederlands gewoon kussen betekent. Fort Kussen dus eigenlijk. En als het een beetje een fatsoenlijk fort is, dan is er in vroeger tijden flink gevochten. Degenen die mij een klein beetje kennen, weet waarschijnlijk al waar mijn gedachten heen willen. Men neme de gangbare geschiedenis omtrent een fort en men neme de naam van het fort. Telt deze bij elkaar op, en het is niet meer dan logisch dat op de plek waar we nu heen rijden het grootste kussengevecht in de geschiedenis van de Verenigde Staten heeft plaatsgevonden.
Met al het gemijmer zijn we ondertussen aangekomen in Brownville. We besluiten een korte wandeling te maken, en vervolgen onze weg naar het eerste doel van vandaag. Namelijk de geboorteplaats van Anna Mae Bullock, beter bekend als Tina Turner. Over deze plaats heeft ze een nummer gezongen dat dit dorpje met slechts een paar honderd inwoners wereldberoemd heeft gemaakt. Uiteraard heb ik het dan over het nummer Nutbush City Limits. Het meest frappante aan het nummer is dat de gemeente Nutbush geen City Limits (gemeentebestuur) heeft, maar Unincorporated is. Dat laatste betekent dat het dorp niet bestuurd wordt door de overheid, maar dat zich wel moet houden aan de regels van de staat. Hoe die uitgevoerd worden is aan de gemeenschap zelf. Wat maakt het eigenlijk ook uit? Heel toevallig begint het nummer van The Best van Tina Turner op de radio te spelen als we de Tina Turner Highway oprijden. Korte tijd later maak ik een stop bij het plaatsnaambordje van Nutbush, om vervolgens in het ‘centrum’ te stoppen om daar ook een paar foto’s te maken.
We vervolgen de weg naar de geocache uit januari 2001. Nog steeds volgen we de borden richting Fort Pillow. Als het nog maar een paar kilometer naar het fort is, dienen wij een afslag naar rechts te nemen. We bedenken dat we na gedane zaken wel even naar dit stukje historie kunnen gaan kijken. We parkeren de auto, en we gaan op pad. Oude caches zijn vaak diep in de bossen verstopt. Hier dient men eigenlijk te lezen, niet in de buurt van de gangbare paden, maar echt ergens midden in het bos. Waar een pad is, heeft men vrij vlotjes een honderdtal meters afgelegd. In het bos, kan deze afstand zomaar 10 minuten in beslag nemen. Na een tijdje te hebben ‘gebuschwacked’ (zou wel een leuk nieuw Nederlands woord zijn, maar dat terzijde), staan we met de geocache in onze handen. We krabbelen onze naam in het boekje, en nemen dezelfde weg weer terug.
Saillant detail is misschien wel dat die laatste 100 meter door het bos begint bij een of ander fort. Als we de geocache hebben gevonden, maken we een tour door Fort Pillow, en slaan zo twee vliegen in één klap. We leren dat het fort is genoemd naar brigadegeneraal Gideon Johnson Pillow. En inderdaad, er heeft hier een enorme slag plaatsgevonden. Om precies te zijn op de dag die men niet vergeten mag, 12 april. Van het jaar 1864 om precies te zijn. Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog streden hier de Noordelijke en de Zuidelijke troepen om het fort. De Zuidelijke troepen vielen aan, en na een paar uur dienden de Noordelijken zich over te geven. Vervolgens hebben de Zuidelijken alle Noordelijken afgeslacht. De slag staat bekend als het Fort Pillow Massacre. Had men toch beter met hoofdkussens kunnen vechten.
We gaan weer verder en vinden drie geocaches in Missouri. In Missouri besluiten we om nog even te tanken. In Tennessee is een olieleiding gebroken, en daarom is er benzineschaarste. Als logisch gevolg daarvan zijn de benzineprijzen met bijna 50% gestegen. In Missouri dienen we slechts $1.79 te betalen. Per gallon wel te verstaan. Omgerekend is dat een ongeveer €0,42 per liter. Waar zeuren we eigenlijk over? We gaan verder en als we in Arkansas zijn, zien we een bordje staan Johnny Cash House. We nemen de afslag en zeggen tegen elkaar dat we maximaal 10 mijl rijden alvorens we omkeren. We volgen de borden, maar zien niets. We komen uit op een onverharde weg. Ook deze volgen we, maar we zien geen huis. We gaan verder en onderweg vinden we drie geocaches in Arkansas. Zo kunnen we weer twee staten van ons lijstje afvinken. We komen weer terug in een hotel in Tennessee en ik besluit op te zoeken waar dat huis nu eigenlijk staat. We zijn er wel degelijk voorbij gereden. Alleen is men vergeten het laatste bordje te plaatsen.
