Als je tijdens een rondreis door Tennessee komt, dan is Nashville een plaats die je moet bezoeken. Al is het maar om even over de Country Walk of Fame te lopen en alle sterren van die beroemde country-artiesten bewonderen. Dat was een van de redenen voor ons om gisterenavond een event te organiseren in het park waar die bewuste Walk of Fame zich bevindt. Twee vliegen in één klap zullen we maar zeggen. Tja, daar ging het dus eventjes een beetje mis, omdat het gehele park afgesloten was in verband met het Nashville Food & Wine Festival. Het diner hadden we al naar binnen gewerkt en wijn is nu niet bepaald ons ding.
Maar geen nood, vandaag hadden we nog een hele dag om Nashville te bewonderen. Behalve het gisteren al omschreven Stratumseind, Nashville & de Country Music Hall of Fame, heeft Nashville niet heel veel te bieden. Aangezien we niet echt als kroegtijgers bekend staan, en ook totaal geen behoefte hebben om daaraan te werken, zou men kunnen zeggen dat Nashville niet veel voor ons te bieden heeft. Gelukkig kunnen we zeggen dat het tegendeel waar is. Zoals iedere stad waar meer dan een half miljoen mensen wonen, zijn er buiten de geijkte dingen waar een stad om bekend staat ook andere dingen te zien die meer dan de moeite waard zijn. Vaak laten we ons door geocaching leidden. Vandaag vormde daarop geen uitzondering. Als eerste gaan we op zoek naar een kleinood bij een beeld van de beroemde gitarist Chet Atkins. Het beeld staat, ondanks dat het op de hoek van een straat staat, een beetje verscholen, zodat je er zo aan voorbij wandelt. Wij gelukkig niet. Ik ga naast Chet zitten, en beiden doen we hetgeen dat we leuk vinden. Hij zit wat op zijn gitaar te tokkelen. Ik zit, in nagenoeg een gelijke stijl, onze naam op een stukje papier te krabbelen.
We vervolgen onze weg richting het State Capitol. Zeg maar het equivalent van ons provinciehuis. Daar worden we aangenaam verrast door een heuse schildpad. Wat die daar deed? Geen idee. Eerst dachten we dat het een beeldje was, maar toen bewoog zij een beetje. Vervolgens bleef zij (of hij?) weer stilstaan. Op de achtergrond het State Capitol. Kop een beetje omhoog. Mij aankijkend met een blik van: “Duurt het nog lang voordat je die foto maakt en vanavond op Internet pleurt of hoe zit dat?” Na verschillende foto’s van haar te hebben genomen, vond mevrouw het voldoende (zeker weten dat het een zij was, aangezien ze als een professioneel fotomodel wist te poseren), en wandelde ze op haar gemak verder.
Rondom het State Capitol staan vele, prachtige beelden. We zien een kopie van de Liberty Bell, waarvan we het orgineel in 2014 in Philadelphia hebben gezien. We zien het graf van president James Knox Polk (n.v.d.r. Hij was de 11e president van de V.S.). Plotseling wordt het allemaal nog mooier, en komt de zon door wolken. In een oogwenk weet de zon ervoor te zorgen dat ik warm stromend water op mijn rug, zonder dat ik onder de douche sta, heb stromen. We wandelen door naar het Bicentenial Park. We zien een schitterend marmeren tableau waarin alle rivieren en meren van Tennessee zijn uitgehouwen. Als we verder lopen, zien we dat de rest van het park is afgezet omdat ook hier het Nashville Food & Wine Festival wordt gehouden. We lopen er langs af, en komen aan bij het uit 95 bellen bestaande carillon ‘Colonnade in a Park’.
Na een bezoek aan dit park, komen we, al geocachend, terecht in Printer Alley. In de vorige eeuw, zaten hier vooral drukkerijen (vandaar waarschijnlijk de naam), maar toen in 1939 de staat Tennessee werd drooggelegd, kwamen hier vooral nachtclubs te zitten. De politie en de politiek keken de andere kant op, en als je in Nashville was, en je wilde een drankje nuttigen waar alcohol in zat, dan diende je in Printer Alley te zijn.
De dag vliegt voorbij, en we willen nog een bezoekje brengen aan het Tennessee State Museum. Hier is een fototentoonstelling die ons wel leuk lijkt. Bijkomend voordeel is ook nog eens dat het museum gratis toegankelijk is. We wandelen naar het museum en gaan naar binnen. De vaste tentoonstelling is zo’n beetje standaard met met hetgeen je in nagenoeg ieder streekmuseum te zien krijgt. We lopen er doorheen. Hier en daar blijven we iets langer staan. We komen uiteindelijk uit bij de fototentoonstelling met foto’s van Benjamin Walls. We bewonderen zijn fraaie foto’s en wandelen nadien terug naar de auto. Moe en voldaan. En dat zonder aan onze reputatie van kroegtijger te hoeven werken.
