De grote ‘ellende’ gedurende een roadtrip is altijd weer de wasdag. Een groot deel van de dag dienen we op te offeren om de kleren schoon te krijgen en op te hangen zodat deze ook weer kan drogen. Meestal doen we op de wasdag niet heel veel. We rijden van het hotel naar A. Doen iets bekijken en een stukje wandelen, en dan rijden we van A naar het volgende hotel waar we minimaal twee nachten verblijven.
Vandaag was het niet anders. We rijden van het hotel naar A en gaan daar een stukje wandelen. A is beter bekend onder de naam Bulldog Canyon en ligt iets ten noordoosten van de stad Phoenix. In dit gebied ligt één van de negen oude geocaches verstopt die we deze trip willen vinden. Om in het gebied te komen, dienden we een vergunning aan te vragen. Nadat we die via de mail hebben gekregen, en we vorige week in Cottonwood een uitdraai van die vergunning hebben gekregen, kunnen we vandaag met een gerust hart op pad. Een van de voordelen van de vergunning is dat je een code van de poort krijgt, zodat je met de auto het gebied in kunt. Niet moet men niet denken dat er dan een geplaveide weg ligt. Een 4×4 wordt aangeraden. Aangezien wij die niet hebben, bedenken we op voorhand dat we wel zullen zien hoe ver we komen. Als we de poort hebben geopend, blijkt de weg enorm mee te vallen. Met iedere meter die we verder rijden, korten we de wandeling iets in. Iets wat wel aangenaam is, want de temperatuur is weer hoog vandaag. Ook de wandeling gaat niet over paden. Dit is het ouderwetse off-road hiking. Hemelsbreed is de wandeling iets meer dan een kilometer. We sluiten de auto af, en rustig maar gestaag vorderen we richting het einddoel. Tussen de planten, bomen en cactussen door dienen wij onze weg te zoeken. Iedere voet doordacht te plaatsen op het moment dat we zeker weten dat er geen slang of ander niet zo’n plezant beest zich in de buurt schuilhoudt. Enkele malen steken we een rivier over. Gelukkig voor ons, staat er geen water meer in, wat het allemaal wat gemakkelijker maakt. Zonder al te veel problemen vinden we na een goede drie kwartier de cache. Blij en voldaan wordt onze naam in het logboekje gekrabbeld. We genieten nog even van het landschap en wandelen op hetzelfde tempo terug naar de auto. We genieten van het landschap dat ook hier vol staat met cactussen, maar toch anders is dan het gebied van gisteren. Als we bij de auto zijn is het kwik gestegen tot 40,5°C. Marieke denkt even te kunnen steunen tegen een boom om een cache te vinden, maar ontdekt meteen waarom het niet heel verstandig is om tegen een cactus aan te leunen. Een paar gemene naalden in haar hand zijn het gevolg. We rijden terug naar de poort, en we gaan de poort weer door. Nadat we deze hebben afgesloten kunnen we op weg naar het hotel. We zijn ruim op tijd en doen rustig de was.
Als de was gedaan is, wordt het tijd om te gaan eten. Na het diner, gaan we nog even winkelen in de outlet in Phoenix. Het is, voor Amerikaanse begrippen geeneens heel ver rijden. Op en neer maar 82 kilometer. Gelukkig slagen we hier wel en kunnen we met een gerust hart én schone kleren verder op ons rondreisje.
