Angel’s Landing Light

Zion National Park is een park waar we in het verleden drie keer zijn geweest, en waaraan we goede herinneringen hebben. En jaren hebben we gedroomd om de wandeling Angel’s Landing een keert te lopen. Waarschijnlijk een van de meest iconische, gevaarlijkste en engste wandeling in de Verenigde Staten. Deze wandeling is met 8,7 km niet al te lang, maar gaat meer dan 400 meter omhoog. Bovendien eindigt de wandeling op een zeer smal pad met aan beide zeiden een loodrechte afgrond. Aangezien we inmiddels ook iets ouder zijn geworden, durven we wel te zeggen, dat we deze wandeling nooit zullen gaan doen. Te gevaarlijk en te eng voor ons. Gisteren waren we in de buurt van Zion National Park. Samen met Yellowstone National Park in onze ogen een van de mooiste parken van Amerika. Toch hebben we het gisteren rechts laten liggen. Want ook in dit park dien je vandaag de dag te reserveren, en dien je op uur en tijd het park binnen te gaan. Reden daarvoor is om de enorme drukte een beetje in goede banen te leiden.

Ook Bryce Canyon National Park kent het systeem van op voorhand reserveren om naar binnen te kunnen. Vandaar dat we deze ochtend Bryce Canyon ook rechts hebben laten liggen en dat we verder zijn gereden naar een ander park. Kodachrome Basin State Park. In dit park komen per jaar ongeveer 70.000 bezoekers. Ter vergelijking in Bryce Canyon komen jaarlijks 2½ miljoen bezoekers. Heel groot is het park niet, maar hetgeen wij ervan gezien hebben, is meer dan de moeite waard. We hebben twee wandelingen uitgezocht. Een lange van iets meer dan 10 kilometer en een korte van iets minder dan 3 kilometer.

Naar aanleiding van de temperaturen van de afgelopen dagen, hebben we besloten om als eerste de langere wandeling te doen. We rijden twee uur van het hotel naar het park en beginnen dan aan de wandeling. Het is nog niet zo heel warm, maar toch warm genoeg om ervoor te zorgen dat de eerste zweetdruppels al snel verschijnen. We genieten van de vele, fraai gekleurde, monolithische zandstenen pilaren die dit park rijk is en waar het om bekend is. Aan de kleuren heeft het park zijn naam te danken. Het is inderdaad genoemd naar de bekende kleurenfilm van Kodak. We maken een omweg via Secret Passage. Alhoewel die niet heel erg geheim is, want de weg erheen staat gewoon aangegeven met een bordje.

Daarna nemen we de afslag naar Cool Cave. Een wandeling van ruim 3 kilometer extra. De wandeling is niet heel zwaar en rond het middaguur weten we waarom de grot deze naam draagt. Het is heerlijk koel in de niet al te grote grot. Maar het zicht naar buiten is fenomenaal. Onder de juiste hoek gefotografeerd lijkt het of in de grot een gigantische berg a la Matterhorn staat. We wandelen terug naar de auto en gaan picknicken.

Na de lunch gaan we naar de 2e wandeling van vandaag. Niet al te lang en redelijk steil. De wandeling eindigt op een smal pad met aan beide zeiden een loodrechte afgrond. Als men weet dat de wandelroute de naam Angel’s Palace heeft meegekregen, kan men begrijpen waarom we deze hebben uitgezocht. We genieten van de korte wandeling. Hoewel deze niet heel erg spectaculair is, zijn we toch blij dat we onze eigen Angel’s Landing hebben kunnen volbrengen.

We hebben nog tijd over en het park dat we deze ochtend rechts hebben laten liggen, ligt op weg naar het hotel links. Na 15:00 uur is een reservering niet meer nodig en kan men vrij het park in. Het is nog wel ontzettend druk. We rijden naar het uitzichtpunt helemaal achteraan in het park en genieten van het schitterende uitzicht. Een wandeling doen we niet meer. Daar is het te laat voor en bovendien zijn we toch wel iets of wat vermoeid. We bezoeken nog een uitzichtpunt en gaan daarna naar het hotel.