Wie kent hem niet? De slager J. van der Ven. Inderdaad die slagerij uit dat sombere liedje dat gaat over het tuinpad van mijn vader en dat begint met een regel over een ansichtkaart die ik thuis nog heb. Het laatste couplet sluit af met de uiterst trieste regel: “dit is al wat er bleef voor mij: een ansicht en herinneringen.”
Eigenlijk zou het helemaal niet triest mogen zijn, maar uitermate vrolijk. Want is dat waar die regel over handelt niet precies hetgeen we allemaal eigenlijk het liefste doen? Het verzamelen van mooie herinneringen! En dat is precies wat we vandaag gedaan hebben. Niet om op te scheppen, maar we hebben vandaag weer vele fraaie ansichten mogen aanschouwen met onze eigen oogjes.
Gisteren werden we minder aangenaam verrast in Yosemite NP door de aanwezige rook. We hoopten dat deze vandaag minder aanwezig zou zijn en dat we iets meer zouden kunnen zien. Als eerste reden we naar Glacier Point. Een uitzichtpunt op 2200 meter hoogte over Yosemite Valley. Hier was nog behoorlijk wat rook aanwezig, maar stukken minder dan gisteren. Genoten van het uitzicht, en we kunnen ons voorstellen dat het nog meer genieten is, als het zicht helder is.
Vervolgens door naar Tunnel View. Een lager gelegen uitzichtpunt. Gisteren zagen we hier nagenoeg niets, maar vandaag was het nagenoeg helder. Het beeld dat onze ogen mochten aanschouwen zou op geen enkele postkaart misstaan.
Daarna nog een wandeling gemaakt door de vallei, waar we konden genieten van alle hoogtepunten van het park. De Yosemite Falls, El Captain en Half Dome.
Als laatste nog een leuk uitzicht over een riviertje. De ansicht die zich hier ontwikkelde was de spreekwoordelijke kers op de taart.
Het park wordt verlaten en tijdens de rit naar het volgende hotel blijft het refrein uit dat andere liedje over ansichtkaarten door mijn hoofd rondzingen: “Van de wereld weet ik niets. Niets dan wat ik hoor en zie.”
Liefs uit… de VS
