Zoals iedereen wel weet, zijn we behoorlijk van het minutieus uitstippelen van onze route. Op de restaurants en de winkels waar we boodschappen dienen te doen na, wordt alles opgenomen in een roadbook. Zo kwamen we uit op een reis van 7688,450 kilometer. We houden dan rekening met ongeveer 17% extra kilometers die we dienen te rijden om wat te eten ’s avonds. Wat boodschappen te doen en een kopje koffie te halen voor onderweg. Dat percentage is de afgelopen jaar vrij accuraat gebleken. Dit jaar echter niet. Slechts 6,7% reden we extra. Daarmee kwamen we uit op 8200,412 kilometer. Als je terugrekent is dat gemiddeld slechts 273,347 kilometer per dag rijden. Dat valt wel mee in onze ogen.
Qua weer hebben we eigenlijk niets te mopperen gehad dit jaar. Op een dag met regen na dan. Verder was het prima weer. De laatste twee dagen was het een beetje benauwd, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Met een gemiddelde dagtemperatuur van 25,5 graden Celsius heb je niets te mopperen.
Met een lekke band op de tweede dag van onze reis, hadden we meteen het voorgevoel dat we wel eens wat vaker pech zouden kunnen hebben deze reis. Een tijdje vonden we het toch wel spannend om off-road te gaan rijden, ver weg van alles en iedereen. In de GPSr werden steevast de punten op geslagen waar een huis stond, of waar we iemand hadden gezien. Dat werd snel minder. En op niet afgevulde ruitenwisservloeistof na, en een melding dat de olie vervangen diende te worden, hebben we geen pech gehad. Water voldoet nog steeds prima als alternatieve ruitenwisservloeistof, en de melding dat de olie vervangen dient te worden, is ook iets Amerikaans. Die is heel eenvoudig te resetten. En de melding dat het softwaresysteem ge-update diende te worden en dat de auto dan drie uur niet te gebruiken was? Die melding hebben we heel eenvoudig doorgeschoven naar gisterenmiddag 1 uur. Het moment dat de auto ingeleverd diende te worden. Verder ging alles prima met de auto. Tot gisterenochtend. Terwijl we onderweg zijn, naar het vliegveld, krijgen we een melding dat de bandenspanning linksachter te laag is. Verschrikt kijken we elkaar aan. Het zal toch niet? In elk geval weten we nu wel waar de wielmoersleutel is verstopt. We kijken even, en zien dat de spanning inderdaad lager is dan normaal. Maar nog geen probleem. We houden het in de gaten en zien de spanning niet verder omlaag lopen. Kunnen ze bij de verhuurder mooi het wiel verwisselen als ze de olie verversen en de ruitenwisservloeistof bijvullen terwijl de software wordt ge-update. De auto kan dan toch niet worden gebruikt.
Na twee rustige vluchten zijn we dan toch weer thuis. We kunnen terugkijken op een meer geslaagde reis. Anders dan alle voorgaande, waardoor deze reis toch weer zijn eigen charme heeft.
