Vanochtend weer op tijd op pad. Want we willen natuurlijk ook vandaag veel kleine en grote hoogtepunten gaan bezoeken die de stad rijk is. De eerste stop van vandaag brengt ons bij een blauwe deur. Een blauwe deur? Ja, die uit Notting Hill. Niet echt spectaculair, maar wel leuk als je er toch bent. We hebben voordat we gingen nog even de film beken. En ja, de deur komt overeen. We lopen over Potobello Market. We vinden het bijzonder dat er gewoon auto’s over de markt mogen rijden. We maken niet, net als in de film, alle seizoenen mee op de markt. We hebben enkel de zomer. We hebben weer prachtig weer. Prima temperatuur en droog. We lopen via enkele muurschilderingen verder. Notting Hill heeft weer een heel andere uitstraling dan het Londen waar we gisteren waren. Dit voelt meer als een dorp in de stad.
Sherlock Holmes is ook rijkelijk aanwezig in Londen. De gehele dag komen we hem wel tegen. Is het niet bij het museum op Bakerstreet dan wel bij zijn standbeeld.
Een ander beroemd figuur welke we deze dagen al regelmatig zijn tegengekomen is beertje Paddington. Alfred vindt het super stoer als hij weer eens met hem op de foto mag.
We wisselen de drukte van de stad af met enkele mooie parken. Welke rust brengen in de stad. Waar wij in Nederland nog iets van kunnen leren, zijn de vele nette openbare toiletten. Met je telefoon of pinpas in de hand, kun je voor €0,24 een sanitaire stop maken.
Omdat de voetjes de vele kilometers al merken, zijn we even overgestapt op de fiets. Het is wel even wennen om aan de linkerkant van de weg te fietsen. Zeker als we een rotonde oversteken is het even opletten. Maar we komen net even wat sneller op de plek van bestemming en de voetjes krijgen wat rust.
We leveren de fiets bij de standplaats nabij een museum in, en bezoeken het Victoria & Albert Museum. Hier zijn heel veel kopieën te zien van wereldberoemde beelden. Heel indrukwekkend is het om De David van Michelangelo te zien, al hebben we dat beeld natuurlijk ook al gezien toen we in Florence waren. We verlaten het museum en lopen het laatste stukje naar het South Kensington metrostation. Van hieruit gaan we met de metro naar de start van de volgende wandeling.
Als we het metrostation verlaten is het eerst tijd voor een kop koffie. We lopen kris-kras door deze wijk in Londen die vooral bekend staat om een zebrapad. We hebben geluk dat de webcam op Abbey Road het al weer doet. Dus we kunnen weer een puntje erbij zetten. Abbey Road is wel een belevenis op zich. Natuurlijk, je hebt voorrang op een zebrapad. Maar het is toch niet nodig om twee keer of meer op en neer te gaan lopen. De file van auto’s werd alleen maar langer. En maar claxonneren. Wij hebben er voor gekozen om het schouwspel aan te zien en zelf niet op en neer te lopen en vragen onszelf ondertussen af of The Beatles in 1969 beseften wat voor heisa ze meer dan 55 jaar later creëerden toen ze destijds het zebrapad overstaken voor de hoes van Abbey Road.
We laten de hectiek achter ons en lopen verder. Een halve kilometer verderop pakken we bij een standplaats weer een fiets en gaan richting Regent’s Park enkele kilometers verderop. We laten de fiets achter en beginnen aan de wandeling door het park. Een schitterend park, al is dat natuurlijk wel te danken aan het feit dat er momenteel zo veel in bloei staat. En het zonnetje helpt natuurlijk ook een handje mee. Na het bezoek wandelen we nog even over Baker Street.
Het werd al later en de inwendige mens dient ook aandacht te krijgen. Moe maar voldaan van ruim 16 kilometer wandelen en een kilometer of vijf, zes fietsen stappen we de metro weer in. Omdat de bus net aan komt rijden besluiten we om in te stappen om zo het laatste stukje naar het hotel te overbruggen.
