Ook vandaag steeg het kwik weer tot grote hoogtes. Het kwam ietsje lager uit dan gisteren, maar het haalde toch gauw een graadje of 38 a 39. Deze temperaturen hebben inmiddels zijn sporen op onze armen achtergelaten. Je kunt wel direct zien dat we geen zonaanbidders zijn en niet lui op een strandstoel gaan liggen en om het half uur even in beweging komen om ons om te draaien. Nee, daar doen we niet aan mee, met het gevolg dat de bovenkant van onze armen bruin getint is en de onderkant, in mijn geval, nog altijd wit uitslaat.
Ondanks de hoge temperatuur, wilden we toch meer van Joshua Tree park gaan zien. Want na gisteren hadden we niet het idee dat we al uitgekeken waren op de bomen. Bovendien heeft de afwisseling in het landschap ons verrast en is zeker de moeite van een tweede en waarschijnlijk morgen een derde bezoek waard. Ik moet er wel bij zeggen dat de dagen een aanmerkelijk stuk korter zijn dan normaliter het geval, Dit heeft te maken met de hoge temperaturen. Code oranje, zeg maar. En verstandig als we zijn gaan we onze lijfjes niet de hele dag blootstellen aan de forse uv-stralen. Dit maakt dat we kortere wandelingen plannen en er drie keer een (hele ruime) halve dag van maken.
Vandaag stond de cactus-tuin op het programma. Het was een bijzonder gezicht om zoveel van dezelfde cactussen te aanschouwen. Er was slechts ??n nadeel, je kon er niet te lang bij stilstaan, want dan zaten er al drie bijen in je oor. Niet voor niets werd er bij het begin van het pad een Bee-alert afgegeven. Gelukkig was de wandeling niet al te lang, zodat we al zoemend weer in de auto plaats konden nemen.
In het gedeelte van het park dat we vandaag bezocht hebben, waren minder Joshua Trees te zien, maar dit werd ruimschoots goedgemaakt met tal van andere bomen die er ook mochten zijn. De Arch rots viel ons eerlijk gezegd een beetje tegen, maar misschien zijn we ook wel een beetje verwend, omdat we enkele jaren geleden Arches NP al bezocht hebben. En daar zijn de bogen toch net een beetje indrukwekkender te noemen.
Na nog een paar korte wandelingen meegepikt te hebben, werd het stilaan weer tijd om de verkoeling van het zwembad op te gaan zoeken. een beetje verhit, maar zeker voldaan van alle fraaie plaatjes die we hebben mogen schieten, lieten we ons het koele water welgevallen.
O ja, het was vandaag ook nog tweemaal een gevalletje van ‘dat verwacht je niet’. Vanochtend hebben we, volgens ons voor het eerst van ons leven, een kolibrie mogen aanschouwen. Het is werkelijk een ieniemienie vogeltje. Het had zichzelf opgesloten in de supermarkt. en diervriendelijk als de mensen hier zijn, hebben ze de automatische deuren maar even gesloten en het vogeltje zachtjes weer naar buiten gemanoeuvreerd. Je verwacht het niet, een kolibrie die boodschappen wil gaan doen.
Het tweede gevalletje van ‘je verwacht het niet’, gebeurde vanmiddag in de Starbucks. Een keurig nette man zag mij aan voor een beroemde zangeres, met een blijkbaar geweldige stem. Toen ik hem vertelde dat ik waarschijnlijk niet de gene ben die hij voor ogen had en dat ik niet goed kan zingen, was hij enigszins teleurgesteld en wachtte zijn bestelling af.
