Wie kent er ondertussen niet het verhaal van Marieke en haar poging om Bruce Willis te imponeren? Velen waren destijds behoorlijk geschrokken van deze belabberde poging, die de heer Willis niet dusdanig onder de indruk liet zijn, dat hij haar even met een bezoekje kwam vereren in het ziekenhuis in zijn geboorteplaats Idar-Oberstein. Diezelfde mislukte poging deed haar een half jaar later, terwijl we in Spanje vertoefden, besluiten om niet ondergronds te gaan en de grotten van Nerja te bewonderen. Te gevaarlijk werd er door Marieke geoordeeld. Zodoende en zodus is het nu ruim anderhalf jaar geleden dat Marieke een trap afdaalde om op die manier het daglicht achter haar te laten. Maar ze wist dat eens de dag zou moeten komen dat ze daadwerkelijk die stap over die drempel zou moeten zetten, om zodoende weer af te kunnen dalen in Moeder Aarde. Vandaag was de dag. Gelukkig was dit niet voorbereid, anders zouden wellicht de zenuwen al lange tijd door haar keel gegierd hebben.
Afgelopen zaterdag hebben we de strandvakantie voor dit jaar achter ons gelaten, en zijn we het binnenland van Californië ingegaan om een paar dagen uit te rusten en bij te tanken in Cottonwood. Iets wat de meesten wellicht precies andersom zouden doen, maar goed, we zijn wel vaker tegendraads geweest, dus waarom niet zo? Helaas voor ons, werkt het weer niet echt mee. De wind giert door de bomen de laatste dagen, en de dreiging van regen is dusdanig groot, dat het niet verstandig is om buiten dingen te gaan doen. Gelukkig voor ons, herbergt het huis van Rob & Tracy meer dan genoeg bordspelletjes, om de tijd toch nuttig mee door te komen.
Vanmorgen werd er na een kort overleg besloten om de grotten van Shasta met een bezoekje te vereren. De internetsite zag er schitterend uit, en de rit van 45 minuten erheen was, alhoewel deze over de snelweg leidde, de moeite waard. Eenmaal bij de grotten aangekomen, vroeg de dame aan de balie of één van ons problemen had met trappen. Vol overtuiging werd de vraag door ons allen met nee beantwoord. Ook stond het Shastameer dusdanig laag, dat er in totaal maar liefst 800 meter extra gelopen diende te worden.
Aangezien ook dit voor ons geen enkel probleem was, werden de tickets betaald, en gingen we, na een korte tijd gewacht te hebben, op weg naar de eerste stop. De aanlegsteiger van de boot. Deze bracht ons naar de overzijde van het meer, alwaar we weer omhoog dienden te wandelen naar de tweede stop. De bushalte. De buschauffeur was zo vriendelijk om even op ons te wachten, zodat we ondertussen even een geocache konden loggen. De bus bracht ons een heel stuk omhoog, naar de ingang van de grotten. Onderweg konden we genieten van een schitterend uitzicht over het meer. Eenmaal in de grotten leidden vele traptreden ons naar fraaie locaties binnenin de grotten.
Waarschijnlijk was Marieke zo onder de indruk van al dit fraais, dat het geen moment bij haar is opgekomen om Bruce Willis te imponeren. Ik ben ervan overtuigd dat velen opgelucht adem zullen halen als ze weten dat zelfs de kapitein van de boot zo blij was dat Marieke heelhuids terug was, dat hij stond te juichen op de loopplank van zijn boot.
