Vandaag gaan we terug naar Austin om het tweede deel te bekijken van hetgeen we uitgezocht hebben. Op zich is er niet bijzonder veel te zien in deze stad, maar alles bij elkaar zou het toch goed zijn voor een wandeling van meer dan twintig kilometer. En dat is teveel om op één dag te bezichtigen en ook nog een paar geocaches te zoeken. Gisteren het zuidelijke rondje gedaan, en vandaag dus het noordelijke rondje. We parkeren de auto weer in dezelfde parkeergarage als waar we gisteren geparkeerd stonden. De parkeerplaats hebben we een paar maanden geleden gereserveerd middels de website spothero voor iets meer dan $12,- voor een hele dag. Als we de parkeergarage inrijden zien we dat het reguliere tarief $9,- per uur is. Dat scheelt dus nogal wat!
Afgelopen nacht heeft het de hele nacht geregend en geonweerd. Gevolg is dat het vandaag nog benauwder is dan dat het gisteren was. Rond kwart voor negen beginnen we aan het noordelijke rondje, en het is dan alweer meer dan 25 graden. We maken als eerste een stop om koffie te drinken. Na de tegenvallende koffie van gisteren, maken we nu veilige keuze voor Starbucks. Geen bijzondere koffie, maar helemaal niets mis mee. Na de koffie wandelen we verder. Het eerste stuk van de wandeling, zat ook al in het rondje van gisteren. Dat schiet dus behoorlijk op.
De eerste stop is het State Capitol. Hoeveel van deze provinciehuizen we inmiddels in de VS bezocht hebben, weten we niet precies, maar het zijn er zeker een stuk of 20 denken we. Misschien dat we dat eens op een rijtje moeten gaan zetten als we weer terug zijn in Nederland. De voorzijde van het gebouw wordt bijna compleet aan het zicht onttrokken door de bomen die langs het voetpad staan. Jammer, want het gebouw oogt zo wel een stuk minder imposant.
Als we door de beveiliging heen zijn, kunnen we vrij rondlopen, zoals in alle provinciehuizen in de VS. We hebben al eens in het kantoor van de gouverneur gestaan. Welke staat dat was? Ik heb geen idee meer. Ook dat moeten we maar eens uitzoeken. We zien dat er ook een giftshop is, en besluiten om te kijken of ze daar ook een speldje verkopen van het State Capitol. Als we in de souvenirwinkel zijn, zien we een stuk of 9 militairen staan in de winkel. Aan de vlag op hun uniform te zien, komen ze uit Tsjechië. Allemaal willen ze iets kopen, en de man aan de kassa heeft het er maar druk mee. Wij zoeken op het gemak een speldje uit, en wachten keurig tot we aan de beurt zijn. Net als de laatste soldaat de winkel verlaat, komt de collega van de man die aan de kassa staat terug van pauze of zo. “Ben je daar eindelijk!’, zucht de man, “Ik heb zojuist het complete Tsjechische leger in de winkel gehad!” We moeten lachen om deze opmerking, en hopen dat het Tsjechische leger toch wel iets groter is dan deze groep van een stuk of 9 militairen.
We wandelen verder richting de universiteit van Texas. Oftewel UT. Op het terrein zijn veel beelden en musea te bewonderen. Dat doen we dan ook graag. Inmiddels is het kwik de 30 graden ruimschoots gepasseerd, en doordat het zo ontzettend benauwd is, hebben we beiden een persoonlijke warmwatervoorziening. Oftewel het zweet gutst van onze lijven af. We besluiten om een veilige koffiepauze in te bouwen. Starbucks dus. Met behulp van google maps zoeken we er eentje in de buurt op, en wandelen daarheen. Als we binnenstappen schrikken we. Het is er enorm druk. We besluiten om verder te wandelen en wel te zien waar we gaan pauzeren om een beetje af te koelen.
We zien nog veel, en de plakkaten die bij de beelden staan, maken ons weer een stukje wijzer. In het routeboekje van vandaag is nog een koffiepunt op het universiteitsterrein opgenomen. We besluiten om daar koffie te gaan drinken. Als we de deur open willen maken, zien we dat het gebouw enkel toegankelijk is voor studenten, medewerkers en mensen die zijn uitgenodigd op de universiteit. Dan hebben we toch weer geluk dat we tot de laatste groep behoren. Want ook al is het alweer bijna negen jaar geleden dat we zijn uitgenodigd op de universiteit van Yale, op het bordje wordt geen tijdsbestek van de uitnodiging genoemd, noch voor welke universiteit je dient te zijn uitgenodigd. En als ze ons onverhoopt aanspreken op het feit dat we er niet mogen zijn, dan is er altijd nog Plan B, “Nederlands praten, schouders ophalen, dom kijken en doorlopen.’ Werkt altijd.
Maar het is allemaal niet nodig. Als ik koffie heb besteld, dan wordt er om mijn studentenpas gevraagd om de korting te kunnen geven. Nu weet ik dat ik er ontzettend goed uitzie voor mijn leeftijd, maar iemand die mij inschat voor iemand van een studentikoze leeftijd, dien toch even een bezoekje aan de opticien te brengen. Als de koffie op is, wandelen we verder naar de laatste grote stop van vandaag.
Het Texas State Cemetery. Hier liggen veel bekende Texanen begraven. Waaronder Stephen F. Austin & Barbara Jordan. We stoppen bij vele graven en monumenten die er op dit kerkhof zijn. Als we bij een van de laatste monumenten zijn, schrikken we toch we even. Het is een monument ter herdenking van het complete Tsjechische leger. Oftewel “The nine men of Praha”.
