Austin, Texas. Het zegt me niet heel veel. Als ik aan deze plaats denk, dan komt direct een stukje songtekst van Björn van der Doelen in me op. Hij is onder andere in Austin, Texas gewest, heeft er tot diep in de nacht in een café vertoefd en een wilde nacht gehad. Nu, dat zal het voor ons niet worden in Austin. En op Van der Doelen en Jack Engelen na, ken ik niemand die deze stad ooit met een bezoek vereerd heeft. We gaan dus zelf maar op onderzoek uit.
De parkeerplaats hebben we van te voren geboekt en de QR code blijkt prima te werken. We stallen ons voertuig en gaan beginnen aan de stadswandeling deel 1 welke we uitgestippeld hebben. het zal een kleine 11 kilometer zijn in totaal. We hebben twee dagen in deze stad en hebben een noord- en een zuidlus gemaakt. Wat direct opvalt is dat Austin, zoals veel Amerikaanse steden, uitgestorven is. Ze worden in onze beleving voornamelijk gebruikt om op kantoor te gaan werken, een lunch te halen, verder gaan met werken om vervolgens aan het einde van de dag weer naar huis terug te keren. Maar voor ons geen straf, dan hebben we rustig de tijd om wat foto’s te maken.
Hoewel Austin bekend staat om zijn muurschilderingen, vonden we deze in Houston toch mooier. Maar we hebben ook vandaag weer verscheidene leuke schilderingen gezien, dat wel. We hebben ook fraaie beelden gezien, onder andere van Willie Nelson en van Stevie Ray Vaughn. Ik had nog nooit van de beste man gehoord, maar Paul wel. Hij heeft een prachtig plaatsje aan het water gekregen als eerbetoon aan de muziek die hij uitgebracht heeft.
Toen we vanochtend buiten stapte, zagen we iets dat we de afgelopen dagen nog niet gezien hadden: regen. Mmm. Dat wordt een bijzondere dag regen om 8 uur in de ochtend en toch al een graadje of 25 op dit tijdstip. We maken een keuze om toch de jassen maar in de auto achter te laten. En dat is maar goed ook, want al snel hield het op met regen en liep ook het kwik op. Jammer dat het niet alleen warm werd, maar ook steeds benauwder.
Nadat we diverse leuke plekjes bezocht hebben en daar uiteraard ook enkele caches gevonden hebben, is het tijd om voor een kopje koffie. De keuze viel op Jo’s Coffee. Een kleine koffiebar in een hippe wijk van Austin. Het is er al best druk voor de vroege ochtend. Een bordje: ‘Best coffee in Town’, legt de lat hoog voor hetgeen onze smaakpupillen gaan beleven. De groep dames aan een tafeltje naast ons, zijn er al van gaan schaterlachen en produceren een groot aantal decibellen om ons heen. Ik krijg spontaan medelijden met de enige man in hun midden.
Ik heb al een idee waarom dit tentje zo populair is. Paul heeft me dat namelijk ingefluisterd. Jo’s Coffee is gestart door een jong stel. Kort na de opening kreeg het stel ruzie, en Jo ging kwaad weg. Manlief bleef beduusd achter. Hij kreeg al snel spijt van de ruzie en maakte voor Jo een schildering op de muur van het koffietentje. Jo kwam terug en het stel is tot op de dag van vandaag nog bij elkaar. En de koffie? Die was op zijn zachts gezegd niet onze smaak. Geef ons maar de Tjipke koffie van onze vrienden uit Friesland. Maar het verhaal achter dit koffietentje is dan wel weer leuk.
We wandelen rustig verder en komen erachter dat de skyline van Austin toch wel indrukwekkender is dan die van Houston. Daarin wint Austin het dus wel van zijn broer. Enkele caches verder merken we dat het tijd wordt om even op adem te komen in een air conditioneerde omgeving. We kiezen ditmaal veilig voor Starbucks koffie. Die is altijd goed. Wat ons opvalt aan deze Starbucks is dat er bijzondere mensen werken en er bijzondere klanten komen. De regenboogvlag is uitermate goed vertegenwoordigd zeg maar. Wij vallen echt uit de toon.
Tegen een uur of drie zijn we aan het einde gekomen van onze wandeling. We besluiten om Austin voor vandaag achter ons te laten en gaan nog een aantal geocaches zoeken waarmee we ons D/T grid verder kunnen vullen. Het zal menigeen van jullie niets zeggen, maar een enkeling misschien wel. Het is ons gelukt om de gaten in het grid te vullen en na een kleine twee uur rondtoeren en stoppen hebben we het grid tweemaal weten te vullen. Voldaan gaan we onze inwendige mens maar eens versterken.
