Een groot voordeel van op reis zijn, is dat je niet veel meekrijgt van het wereldnieuws waar je schijnbaar middenin zit. Zo kregen we, vandaag exact 10 jaar geleden, niets mee van het feit dat IS aanslagen beraamde op de metro in New York. Pas na vragen van het thuisfront wisten we dat er iets aan de hand was.
Zo hebben we wel gehoord van de orkaan Helene die in Florida aan land zou komen. Maar wanneer precies???? Geen idee. En dat de orkaan nadien naar het noorden zou trekken???? Sorry, volledig onbekend bij ons. We hoorden gisteren wel iets van het feit dat in Noord Carolina mensen geëvacueerd diende te worden. Nadien eigenlijk alleen maar het weerbericht bekeken en dat zag er redelijk goed uit voor vandaag. Goed, wel wat regen. Maar niet overdreven veel. Niets om ons ongerust over te maken. Tot het moment dat we enkele minuten na de klok van elven een berichtje kregen vanaf de westkust van de VS. Of alles goed was met ons. We antwoorden dat het warm en benauwd was. En met benauwd, bedoelen we niet zomaar benauwd. Het tropische regenwoud in Burgers Bush is er niets bij. Het was niet meer gewoon zweten, maar het was alsof er een kraan was opengezet op het ganse lijf. Of zoals Marieke het noemt: “De Marieke-Falls”. Dat het de afgelopen dagen veel geregend heeft, hebben we ook gezien op de weersvoorspellingen. En vandaag zagen we dat ook met onze eigen ogen bij de eerste stop van vandaag, Medoc Mountain State Park.
Het water stond hoog en stroomde hard. En zoals gezegd, het was benauwd. Rond de klok van twaalf zou het behoorlijk gaan regenen. De geplande wandeling hebben we daarom ingekort, zodat we op tijd terug bij de auto zouden zijn. Op zich is dat ook niet zo heel erg, want voor vandaag staan er ook behoorlijk wat kilometers om te rijden op de agenda. Kort nadat we het park uitrijden begint het hard te regenen. Na iets meer dan een half uur rijden zetten we de auto aan de kant om wat te gaan eten. Geen lunch met uitzicht vandaag, maar gewoon in de auto op een parkeerplaats bij een benzinepomp. We rijden verder naar het park waar we vandaag het meeste naar uitkeken. Historic Yates Mill. Als we de parkeerplaats op willen rijden, zien we dat de slagboom de toegang tot de parkeerplaats verspert. Een bordje vermeldt dat het gesloten is vanwege het weer.
Het is wat het is denken we, en we besluiten om een kop koffie te gaan drinken en onderwijl te onderzoeken wat we gaan doen. We hebben nog een andere wandeling in een ander park op het programma staan. We hopen dat we morgenochtend de watermolen kunnen bezoeken, en dat we vanmiddag de wandeling kunnen doen die we voor morgenochtend bedacht hadden.
Zo gezegd, zo gedaan. We rijden naar het William B. Umtead State Park. Onderweg krijgen we vanuit het westen van de VS een bericht dat er een orkaan-waarschuwing is voor het gebied waar wij zitten. We besluiten om het voor de zekerheid aan de State Ranger in het park te vragen. Hij zoekt het meteen op, op zijn computer en vertelt ons dat we ons geen zorgen hoeven te maken. “We’re safe” zegt hij met een glimlach. We vragen ook of er iets is afgesloten voor de wandeling die wij hebben uitgezocht. Er is niets afgesloten zegt hij. Maar hij weet ook niet of dat alle paden begaanbaar zijn. Mogelijk dat ze overstroomd zijn.
Verder raadt hij ons aan om even bij het meer te gaan kijken. Het zal wel hoog staan na de enorme hoeveelheid regen van de afgelopen tijd, maar het is zeker de moeite waard. We gaan even kijken, en het staat inderdaad hoog. Op de brug zien we een schildpad wat rondkruipen. We maken wat foto’s en gaan verder. Als we wat relaxstoelen zien staan, gaan we even van het uitzicht genieten. We lopen terug over de brug. De schildpad zit er nog en duikt pardoes de rand van de brug over het water in. Wat de schildpad niet zag, is dat de overloop van het meer is opengezet en dat onder de brug een kolkende rivier begint. We kunnen enkel hopen dat Stoffel het overleefd heeft.
We beginnen aan de geplande wandeling, en het is nog steeds ontzettend warm en superbenauwd. Zo benauwd hebben we het in onze herinnering nog nooit meegemaakt. Binnen de kortste keren zijn onze kleren doorweekt. Niet van de regen, maar van het zweet. Desondanks genieten we wel van de wandeling door het bos. Overal zien we kleine riviertjes stromen. Ze lijken zomaar uit het niets te beginnen, om vervolgens in een grotere stroom te eindigen. Dat is dezelfde stroom die we over dienen te steken om bij een geocache te komen. Volgens de beschrijving kan het laatste stukje naar de cache een beetje drassig zijn. Maar dit vinden wij toch een beetje overdreven. Dit is gewoon een kolkende rivier.
We wandelen verder en als we bij de auto komen, gaan we richting de laatste wandeling voor vandaag in een stadspark. We bewonderen een heus carrousel en genieten van deze korte stop. Een blik op de klok leert ons dat het al weer laat wordt.
Hetgeen we vandaag kunnen concluderen is dat het ontzettend benauwd was. En dat was niet om de nasleep van de orkaan. Daar hebben we op wat hoog water en enkele omgewaaide bomen niets van meegekregen.
