Vandaag dienen we alweer te brunchen. Iets wat de komende dagen ook nog wel zo zal blijven aangezien we een paar dagen in hetzelfde hotel verblijven. Is dat erg? Niet heel erg, maar 7 uur is toch eigenlijk net iets aan de late kant vinden wij. We staan keurig om 7 uur te wachten bij de ontbijtzaal, maar de deuren zijn gesloten. Na een minuut of vijf gaan de deuren open, en kunnen we ontbijten. Na het ontbijt gaan we naar de kamer om de rugzakken te pakken en kunnen we naar de Park & Ride gaan om vervolgens met de metro naar Washington DC te gaan.
Een stad waar we vandaag exact 10 jaar geleden voor het laatst waren. Op de P+R is het rustig. Omdat het weekend is, is het gratis. We lopen naar het metrostation en na even de automaat bestudeerd te hebben, lukt het ons om twee kaartjes te kopen. We lopen het perron op, en al na een paar minuten komt de metro. Als het goed is, dan doet de metro er iets meer dan 10 minuten over om naar het hart van The Mall te komen. Als het goed is…. Al na 1 minuut klinkt er een stem door de luidspreker die vertelt dat het volgende station het eindpunt van de trein is. Dit in verband met werkzaamheden aan het spoor. Vanaf het metrostation gaat er een gratis shuttlebus naar het Capitool. Van daaruit kunnen we verder met de metro.
Het zij zo. We lopen naar de shuttlebus en stappen in. We kijken even rond, en voelen ons dan net Duo Penotti. En dan niet het chocoladegedeelte zeg maar. En die witte pasta??? Laten we het erop houden dat die er niet zo heel veel in deze bus zit. Bijna een half uur later stappen we uit en kunnen we verder met de metro naar halte Smithsonian. We komen bij het Washington Monument naar boven en in de verte zie we het Lincoln Memorial liggen. Anderhalve kilometer verderop om precies te zijn. We draaien om, en zien het Capitool staan. Twee-en-een-halve kilometer verderop om precies te zijn. Van de ene kant naar de andere kant van The Mall is het dus vier kilometer. En dat is best ver. Zeker als je weet dat het helemaal vol staat met monumenten. Het ene nog mooier dan het andere.
Aangezien we de meeste monumenten al eens gezien hebben, bezoeken we er vandaag maar een paar. We hebben een route uitgestippeld en stoppen onder andere bij het Martin Luther King Jr. memorial, Korean War Memorial, WWII Memorial, Vietnam Memorial en natuurlijk bij het Lincoln Memorial. Dit zijn ze aan het renoveren, maar zoals altijd zit hij daar gewoon in zijn stoel. Abraham Lincoln. Nog steeds indrukwekkend groot te zijn. Neerkijkend op jou, waardoor je je heel klein voelt.
Het doel van vandaag is het Smithsonian National Museum of Natural History. We zijn hier al eens een keertje binnen geweest om een sanitaire stop te maken, maar meer ook niet. De entreehal maakt al een enorme indruk. We gaan als eerste de zaal die handelt over de dinosaurussen in. Het ene enorme skelet na het andere staat hier opgesteld. De zaal is zo groot, dat de mastodont geeneens heel groot lijkt. En de hoeveelheid informatie die hier wordt geboden is enorm. Je kunt hier binnengaan als niet-wetend persoon om vervolgens als paleontoloog de zaal weer te verlaten. De volgende zaal handelt over de ontstaansgeschiedenis van de mens in de afgelopen 3,6 miljoen jaar. Hier is het eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Een enorme hoeveelheid informatie. Als je elk bordje wilt lezen heb je enkele dagen nodig om alle informatie in je op te nemen. Zo is er ook nog een enorme zaal die handelt over zoogdieren. Als we naar de tweede verdieping gaan, zien we exposities over het heelal, de mobiele telefoon, ertsen en mineralen en kunnen we een enorme verzameling edelstenen bewonderen. Waaronder de enorme ‘Hope-diamant’. Eén van de grootste diamanten ter wereld. We bekijken alles behoorlijk vluchtig en na een uurtje of drie verlaten we het museum weer.
We wandelen verder en genieten volop. is het niet van een prachtig gebouw of een fraai beeld dan is het wel van een kop cappuccino met daarnaast een grote beker ijskoud water. Onderweg loggen we nog voor de 60e keer een webcam-cache. Toch een klein mijlpaaltje voor ons. We zien ook hier dat Onze Lieve Heer er vreemde kostgangers op na houdt en zien voor de eerste keer een Tesla Cybertruck. Beiden zijn we het erover eens dat het een lelijke auto is. Het wordt al laat, en we merken dat we door de brunch en de shuttlebus vanochtend toch net iets te veel tijd hebben verloren. We wilden eigenlijk ook nog de tuinen van het Smithsonian Institute gaan bekijken. Maar we besluiten om toch maar terug richting het hotel te gaan. We moeten immers nog een redelijke reis afleggen met de Duo Penotti-bus.
Wat een Wereldstad!!!!