We hebben zoals gewoonlijk een vol programma vandaag. Echter we mogen vandaag alweer uitslapen omdat alles wat we willen gaan bewonderen zich in de Twin Cities (De twee tegen elkaar gelegen steden Minneapolis & St. Paul) bevindt. Zodoende gaat de wekker pas om zeven uur. Gaan we op het gemakje douchen en ontbijten. Als we naar buiten kijken zien we dat het wederom niet het meest geweldige weer is. Een kijkje op buienradar leert ons dat het binnen niet al te lange tijd gaat regenen, en dat het dat dan een uurtje of twee blijft doen. De plannen worden hierop aangepast, en zodoende gaan we als eerste naar het State Capitol van Minnesota dat zich in St. Paul bevindt. We parkeren de auto en als het ons uiteindelijk (met de hulp van een zeer vriendelijke mijnheer) gelukt is om een parkeerkaart voor langer dan 1 uur te kopen, gaan we het imposante gebouw binnen.
Nadat we ons keurig hebben gemeld mogen we rondlopen in het gebouw. Het eerste dat we doen is naar de enorme koepel lopen. De koepel in dit gebouw is de op één na grootste koepel ter wereld (alleen de St. Pieter in Vaticaanstad heeft een grotere koepel). Om de één of andere reden maak ik altijd graag een foto van een koepel recht van onderen. Ik heb geluk, want hoewel er een afzetting is in het midden van de ruimte, heeft men één touw opengelaten. En dat betekent dat ik er gewoon mag gaan staan. Ik maak de foto en al snel staat er een man. Hij is vergeten het ene touw dicht te maken en er mag niemand op het koper gaan staan. Dit wordt vandaag gerenoveerd omdat het groen uitslaat van de schoenen van alle toeristen die erop gaan staan. Soit, de foto die ik wil hebben is gemaakt en in de tijd dat de man mij alles aan het uitleggen is, is Marieke stilletjes achter mij doorgewandeld om voor de zekerheid ook een foto van de koepel van recht van onderen te nemen.
We volgen onze tour en zijn onder de indruk van dit State Capitol. Ook dit is weer een zeer fraai gebouw net als het State Capitol van Michigan dat we vorige week met een bezoekje hebben vereerd. Langzaamaan wordt het dringen in de top 10 van fraaiste State Capitols in de Verenigde Staten die we hebben bezocht.
Als we op de bovenste etage zijn, kijken we naar beneden en zien dat inmiddels de restaurateurs zijn gearriveerd. De man die ons heeft weggestuurd staat uit te leggen wat er allemaal is gebeurd, en dat twee mensen met ‘zulke’ (althans wij denken dat hij dat aan het vertellen is, want horen kunnen we het niet) met hun voeten op het koper zijn geslopen.
We besluiten om nog een wandeling in de omgeving te maken. Als we niet al te ver hebben gewandeld begint het te regenen. Ruim twee uur later als dat de buienradar aangaf. Dat was niet echt de bedoeling. We wandelen naar de auto en zoeken van pure ellende maar een Starbucks op. Kijken hoe we onze plannen het beste kunnen aanpassen aan deze nieuwe situatie. We besluiten om eerst richting het Walker Art Centre te rijden. Bij dit museum ligt een gratis toegankelijke tuin, waarin vele kunstwerken te bewonderen zijn. We parkeren de auto en gaan op pad. Al snel zien we het bekendste kunstwerk staan. De lepel en de kers. Gelukkig is het inmiddels weer droog geworden. We maken wat foto’s en wandelen verder door deze tuin die ons toch behoorlijk tegenvalt. Onderhoud wordt er nauwelijks uitgevoerd. Op een bordje zien we staan dat men bezig is om op de vlakte inheemse planten te laten groeien. Ik zou het eerder ‘te lam om het onkruid weg te halen en het gras te maaien’ noemen, maar goed. Blijkbaar hoeft de tuinman hier geen wit voetje te halen. Ook de kunstwerken zijn niet heel bijzonder te noemen.
We wandelen verder naar de oudste basiliek van de VS. De Saint Mary Basilica. Het is slechts iets meer dan een halve kilometer wandelen, dus het is onzin om voor zo’n afstand de auto te halen, ons in het verkeer te storten en vervolgens weer een parkeerplaats te zoeken. Bovendien is het nog steeds droog. We bewonderen de basiliek en wandelen naar een kapel om een kaarsje op te steken. Als ik de prijs van een kaarsje zie kijk ik omhoog en mompel zachtjes ‘joden’. Terwijl ik betaal weet ik zeker dat er hierboven iemand zit te schaterlachen. Het kaarsje op de vertrouwde plek ’10’ wordt aangelicht en we gaan weer verder.
Als we weer buiten zijn, regent het nog steeds niet. We wandelen naar de auto en gaan op weg naar het volgende item is ons roadbook. Het Minehaha-park. Als we de auto hebben geparkeerd besluiten we om eerst te gaan picknicken. Ondanks dat het nog steeds droog is, besluiten we om voor de zekerheid toch maar aan een overdekte picknicktafel te gaan zitten. Na de lunch gaan we op zoek naar dé attractie van dit park. De Minehaha Waterval. Als we deze horen, weten we welke richting we op dienen te wandelen. Plotseling zien we de waterval en zijn we er toch wel van onder de indruk. Hij is in ieder geval groter dan we hadden verwacht.
Als we nog een stuk door het park gewandeld hebben, komen we tot de ontdekking dat we nog behoorlijk wat tijd overhebben voordat we dienen te gaan dineren. Per toeval heb ik deze morgen een serie geocaches in een woonwijk gezien. We besluiten om hier te gaan wandelen en zo gewoon lekker wat te wandelen. Zo gezegd zo gedaan en als we de auto langs de rand van de weg hebben gezet, gaan we op pad. We zijn onder de indruk van de vele fraaie huizen in deze wijk. We vinden regelmatig een geocache en we zien regelmatig weer iets fraais. Ondertussen is het weer beginnen met miezeren. Echt nat wordt je er niet van, dus we wandelen gewoon verder. Na ruim twee uur wandelen houden we het voor gezien en gaan we op pad voor de op één na laatste stop voor vandaag. Een restaurant om het inwendige van de mens weer wat te versterken. Als we de auto bij het hotel parkeren zien we dat we vandaag toch behoorlijk wat kilometers hebben gereden. Zeker als men bedenkt dat we de stad niet uit zijn geweest.
