Geef ons de ruimte

We hebben toch wel even getwijfeld van te voren of we een behoorlijke som geld uit wilden geven, voor iets dat ons eigenlijk helemaal niets zegt. En ja, ik weet het. We hebben ook veel geld uitgegeven voor Elvis en Prince, terwijl we niet tot de grootste fans behoren. Maar ruimtevaart, dat is voor ons beiden wel erg abstract. En een voorkeur voor techniek hebben we ook al niet. Want maakt het dat we dan toch een paar paar dollars hebben gespendeerd om een aantal uren rond te mogen lopen in het NASA Space centrum? Dat is heel simpel, we zijn beiden wel gevoelig om iets te zien dat een grote impact heeft gehad op de wereldgeschiedenis. En daar mag je de maanlanding van de Apollo 11 op 16 juli 1969 wel toe rekenen. Wij zijn te jong om het ons te herinneren, maar ik weet bijna zeker dat de oudere generatie de TV beelden nog voor de geest kan halen van de eerste menselijke voetstap op de maan.

Dus hebben we een aantal maanden geleden tickets geboekt en worden we om 10:00 uur verwacht en mogen we om 11:20 uur door naar de controlekamer daar waar de legendarische woorden: “Houston, we’ve had a problem” (over het algemeen denkt men dat de zin was: “Houston we have a problem”, maar dat is niet juist) gehoord werden en het probleem vakkundig opgelost werd. Om de controlekamer te mogen bezoeken, dien je een apart kaartje bij te boeken.

Zoals gezegd worden we ‘pas’ om 10:00 uur verwacht, dus hebben we nog wel even tijd om van te voren een korte wandeling te gaan doen.

Gisteren heeft Paul een rondje met labcaches uitgezocht in een klein natuurgebied. Het leek ons de moeite om hier de zonsopgang te kunnen aanschouwen. Op tijd uit de veren en richting het rondje. Jammer voor ons, het natuurgebied is momenteel afgesloten. Dan maar een plan B bedenken. Gelukkig voor ons liggen er overal genoeg (lab) caches om ons te kunnen vermaken. De keuze valt op een rondje door historisch League City. Nou valt dat historisch hier doorgaans wel mee, maar we vermaken ons toch prima. We merken bovendien op dat het op de vroege ochtend voor 9 uur al flink warm is. Dat belooft weer wat voor de temperatuur die de dag ons nog brengt.

Na een bakje koffie in een lucht geconditioneerde ruimte, kunnen we er weer tegenaan en melden we ons keurig op tijd bij de ingang. We lopen op het gemakje door de centrale hal en merken op dat ons hart er toch echt niet sneller van gaat kloppen van al wat er met ruimtevaart van doen heeft. Geef ons liever de ruimte buiten. Maar nu we er toch zijn maken we wat foto’s en vliegt de tijd om.

We melden ons weer op tijd voor de tour richting de controleruimte. Een tram brengt ons keurig naar de plek van bestemming. Maar niet zonder allerlei restricties. Op je stoel blijven zitten, kinderen plaatsen tussen de ouders in en niet uit de tram hangen. Niets naar buiten laten vallen, want er kan absoluut niet gestopt worden op plaatsen waar de tram normaal niet stopt. We houden elkaar stevig vast, zodat geen van ons uit de tram kan vallen. Stel je voor dat we één van ons achter zou moeten blijven in afwachting tot de beveiliging komt. Want er kan immers absoluut niet gestopt worden, onthoud dat goed.

Aangekomen bij de meest beroemde controlekamer ter wereld, worden we verzocht muisstil te zijn. Anders moet je terug naar de tram en mag je niet mee naar binnen. We lopen op onze tenen de trappen omhoog en nemen plaats op authentiek meubilair. In 20 minuten worden we mee teruggenomen in de tijd. Eerlijk is eerlijk, je voelt aan alles dat dit uniek is. We hebben echt het gevoel een stukje geschiedenis te hebben herbeleefd. (En let vooral op de volle asbakken op de werkplekken).

We bezoeken daarna nog het rocketpark, waar een replica van de Saturn V ligt. Je kunt je vooraf geen voorstelling maken hoe groot zo’n ding is. Ik kan iedereen vertellen, heel groot!

Als laatste bezoeken we nog de spaceshuttle welke op een Boeiing gemonteerd is en zo van de ene kant van de VS naar de andere kant van de VS werd gebracht. Al met al is de dag omgevlogen en hebben we er zeker geen spijt van. En hebben allebei het gevoel iets unieks te hebben mogen aanschouwen.

We hebben voor het eten nog even tijd voor een korte wandeling langs een paar grappige beelden van pelikanen alvorens we met een volle buik terugkeren naar het hotel.