Ruim een week kijken we in iedere souvenirshop naar een kaart van een Football stadion om te kunnen versturen naar een voor ons onbekende vrouw, welke graag kaarten heeft van Football stadions. Let wel, het gaat hier niet om soccer stadions, want dan wordt het hier nog een graadje moeilijker om aan een kaart te komen, maar om een NFL-Stadion. Hoe we ook zochten, we konden niets vinden. Dat vonden we eigenlijk wel vreemd, want ieder zichzelf respecterend dorpje heeft een eigen footballclub. Niet altijd een professionele op hoog niveau, maar toch op zijn minst een high-schoolteam. (Deze zijn vaak net zo populair als de professionele teams en hebben een grote schare aan supporters).
Maar zoals gezegd, konden we geen kaart vinden. Dan maar wachten tot we in Denver zijn, zodat we daar konden kijken naar een kaart van de plaatselijke footballtrots: Denver Broncos. Het leek ons beter om naar het stadion te gaan en via de officiële merchandisingweg een briefkaart te kopen. En ach nu we er toch waren, hebben we maar direct gekeken of het niet mogelijk was om een rondleiding te krijgen. En dit maal geen korte privé-rondleiding, maar een heuse stadiontour. Zo gezegd, zo gedaan en om klokslag 11.00 uur konden we aansluiten in een groepje.
De eerste vraag welke door de dame van de rondleiding gesteld werd, was de vraag van welke NFL-team je een fan was. O, o, dachten wij toen, we hebben in Nederland helemaal geen Amerikaans Football team. Maar toen zij hoorde dat we uit Nederland kwamen, klonk er slechts een ‘WOW’, en was de aandacht al afgeleid van het football-team. We hebben netjes verteld dat we geen echte fans zijn van het spelletje. (Hoewel ik hier wel op de TV het een en ander probeer te volgen).
De rondleiding was erg interessant en zat vol met leuke feitjes. De mascotte van de Broncos is een wit paard. Zijn beeltenis staat boven op het stadion. Een beeld van 9 meter hoog, dat per helikopter vanuit het oude stadion overgebracht is naar het huidige stadion. Bij iedere thuiswedstrijd loopt er een paard langs de lijn alvorens het spel begint. Wanneer de Broncos gescoord hebben, komt dit paard uit de gang van het stadion en loopt lichtelijk provocerend langs de lijn nadat hij de dug-out van het bezoekende team heeft gepasseerd (Er staat een paard in de gang… zeg maar. Maar dan niet bij buurvrouw Jansen, maar bij de Broncos.).
Het nieuwe stadion staat er nu zo’n 10 jaar en heeft een slordige 400 miljoen dollar gekost. Een miljoen is bekostigd door de naamgever van het stadion, 120 miljoen is ‘bij elkaar geraapt’ (lees: heeft een cheque uitgeschreven) door de eigenaar van de club en het overige is bekostigd middels belastinggeld van de inwoners van Denver. (In Eindhoven mopperen ze al als het slechts om een lening gaat!!).
Een plekje bemachtigen in het stadion valt niet mee, zo leerde de rondleiding. Het is voor 95% uitverkocht aan seizoenkaarthouders. Er is een tevens een wachtlijst van 30.000 mensen, die ook in aanmerking willen komen voor een seizoenskaart. Het lijkt dus verstandig om je pasgeboren baby alvast op te geven!!
Er zat trouwens nog wel een Nederlands tintje aan het stadion. Het fiberturfgras is afkomstig uit Haelen! (Een Limburgs-tintje wel te verstaan). Zij beschikken als enige stadion uit de NFL over deze perfecte grasmat.
Het was wel jammer dat we niet in de spelerstunnel en de kleedkamers van de thuisploeg mochten komen. Deze waren niet voor gasten.
Minder indrukwekkend dan Nou Camp, maar zeker de moeite van het bezoeken waard (Misschien het meest verbazingwekkende was nog wel, dat deze woorden uit de mond van Paul kwamen.).
En de kaart…. die was er wel, maar met de oude naamgever van het stadion er nog op. Maar ja, beter iets dan niets, dachten we.
Daarna nog even naar de stad gegaan. En daar struikelden we over blauw-oranje kaarten. De clubkleuren van…… De Denver Broncos! Met stadion en wel.
