We tikken het jaar des Heeren 2015. De zeventiende september om precies te zijn. Geen hond die ervan opkijkt als je zegt dat het vandaag heeft geregend. Ook hier is dat de normaalste zaak van de wereld. Niemand die raar kijkt als er water uit de lucht komt vallen. Men gaat echter wel vreemd kijken als datzelfde water niet naar beneden komt vallen, maar naar beneden komt dwarrelen. Inderdaad, deze vorm van neerslag is beter bekend als sneeuw. Gelukkig voor ons, blijft de sneeuw niet liggen, en is deze enkel te ontdekken in de grille van de auto en dergelijke. Wel gaat het vannacht vriezen, en ook morgen wordt het niet al te warm. Onze gedegen voorbereiding heeft er echter voor gezorgd, dat we deze weersvoorspelling gisteren al hadden opgemerkt, en dat we derhalve geen halve maatregelen hebben getroffen door twee paar extra handschoenen te kopen. Toch blijft het vreemd als je bedenkt dat vorige week nog figuurlijk de reuzel uit onze bilnaad droop doordat de temperaturen richting de 35 graden gingen. Sneeuw en vorst dus vandaag, en ook de komende dagen zal het niet al te warm worden, al leert diezelfde gedegen voorbereiding ons dat de plek waar we dinsdag zullen vertoeven het kwik tot een graad of 30 zal stijgen.
Deze ochtend vertrokken uit het stadje Idaho Falls. Maar niet nadat we eerst de Idaho Falls zelf hadden bewonderd. In 2006 waren we hier ook al, en toen stelden ze hevig teleur. Bij het bezoek van vandaag moeten we die mening naar boven toe bijstellen. Nog steeds is de naam waterval redelijk over de top en doet de aanblik van het ‘spektakel’ nog kunstmatig aan, maar toch gaf het vandaag iets meer bevrediging dan in 2006.
Het plan van vandaag was om via enkele kleine omwegen (lees het zoeken van doosjes die voor december 2001 zijn verstopt) richting Yellowstone NP te rijden. Van deze beslissing hadden we geen spijt, want het toonde ons enkele fraaie plekjes. Alhoewel de naam Teton Dam bij ons het vermoeden deed rijzen dat we wellicht een dam te zien zouden krijgen. Het tegendeel bleek waar te zijn, of het moet zo zijn dat wij de dam over het hoofd hebben gezien. Het beeld was echter niet minder fraai.
Na het bezoek aan de ‘dam’, was het tijd om richting de Bear River Gulch te rijden. Na het ontdekken van een oude spoortunnel (waar we overigens niet doorheen zijn gewandeld), was het vooral genieten van het schitterende zicht op de Bear River.
Nu werd het dan toch langzaamaan tijd om richting het grote doel van onze reis te gaan. Namelijk Yellowstone NP. Al twee keer eerder waren we hier. Bij het eerste bezoek in 2006 raakten we al verliefd op dit park. In 2011 bezochten we dit schitterende park weer. Toen met Rob & Tracy. We wilden als eerste gaan kijken of we de parkeerplaats voor de wandeling van morgen zouden kunnen vinden. Daarna was het tijd om richting het bezoekerscentrum te rijden. Dit bezoekerscentrum en de souvenirwinkels die eromheen zijn gebouwd, zijn de grootste die we ooit in een Nationaal Park in de VS hebben gezien. Het zijn vooral bekende dingen die we hier zien. Dingen die herinneringen aan eerdere bezoeken aan dit park terug omhooghalen en een glimlach op mijn gezicht toveren.
De eerste buffels hebben we al gezien. Ook de eerste rendieren hebben we al mogen spotten. We kunnen alleen maar hopen dat de komende vier dagen de weergoden ons gunstig gezind zijn, en we al het fraais mogen bewonderen dat we hopen te kunnen zien.
