Deze ochtend was het echt uitslapen. Althans voor Jack en Elly dan. Ze hoefden zich pas om kwart voor negen bij de auto te melden. Wij niet, wij wilden eerst nog heel Panguitch leegcachen. Niet dat dat een hele grote uitdaging was, aangezien er slechts drie geocaches die actief zijn in het plaatsje liggen. Daarna gingen we op weg naar Bryce Canyon NP.
Het plaatsje Panguitch ligt op slechts 35 minuten rijden van het park vandaan. We zijn er dus bijtijds. Bryce Canyon is niet echt een geweldig park als je niet van een paar hele pittige wandelingen houdt. Natuurlijk is het genieten van ieder uitzichtpunt dat er is, maar die heb je op zich al snel gezien. We genieten van een korte, maar daarom niet minder fraaie, wandeling en bezoeken verschillende uitzichtpunten. Op het einde genieten we van een welverdiende picknick en daarna gaan we weer op pad.
Voor zover Jack en Elly het weten gaan we op weg naar het hotel. Een behoorlijke rit. Maar zoals gezegd, voor zover zij het weten. Gisterenavond hebben we nog een ander park om te bezoeken uitgezocht. Cedar Breaks National Monument. Net zoals Bryce Canyon NP is dit park niet geschikt om te wandelen, maar biedt het slechts enkele uitzichtpunten. Waar Bryce Canyon er enkele tientallen te bieden heeft, heeft Cedar Breaks NM er slechts drie in de aanbieding. Gelukkig hebben we een Nationale Parkpas, want anders was dit park met zijn entreeprijs van $6 per persoon per dag toch echt te hoog geprijsd. In vergelijking, in Bryce Canyon NP betaal je $30 entree voor een auto met daarin maximaal 7 personen voor een hele week. Het uitzichtpunt is wel zeer fraai, en we genieten dan ook volop van deze, voor Jack en Elly, bonus.
Als we zijn ingecheckt bij het hotel, gaan we eten bij het lokale Mexicaanse restaurant. We bestellen, en als het eten wordt uitgeserveerd, krijgen Jack en ik het verkeerde gerecht. We krijgen een grote burrito met kip terwijl we twee kleine burrito’s met varken en rund hebben besteld. Als we dit melden bij de serveerster zegt ze dat ze toch echt aan ons gevraagd heeft of we kip wilden. Aangezien ik niet van kip houd, ben ik er zo goed als zeker van dat dit niet juist is. We twijfelen of we het gerecht willen houden, maar besluiten dan, dat we toch echt liever het gerecht hebben dat we hebben besteld. Als de serveerster nogmaals zegt dat ze toch echt gevraagd heeft of we de kip wilden, moet ik meteen aan Rob denken. Ik zie hem naast ons zitten, en hoor hem op een belerende en uitgesproken wijze zeggen: “No, you did not.”
