Cash in cache

Vandaag staat er een route van 290 kilometertjes op het programma om vervolgens weer bij ons hotel uit te komen. Nu zou je denken, dat valt wel mee. Er zijn dagen bij dat het aantal te rijden kilometers dit aantal ruim te boven gaat. Dat is helemaal waar. Maar we weten op voorhand al dat we over deze 290 kilometer ruim 5 uur zullen gaan doen. Tel daar nog eens bij op dat we een totale wandelafstand van 12 kilometer gepland hebben, dan zal eenieder begrijpen dat we daar even de tijd voor nodig hebben. Want we kunnen niet heel hard rijden vandaag. Het zullen veelal gravel- en zandwegen zijn die op ons pad komen. En qua wandelen, zitten er ook pittige stukken bij waardoor de gemiddelde wandelsnelheid ook fors minder zal zijn. En uiteraard hebben we nog zoektijd ingeroosterd, want we komen ook weer een aantal geocaches op de route tegen.

Kortom vroeg uit de veren, ontbijten, lunch maken en vertrekken maar. De eerste stop brengt ons bij de Sitting Bull falls. Deze zijn slechts via één gravelweg bereikbaar. We rijden op ons gemakje ernaartoe. Onderweg komen we een aantal koeien tegen die aan de rand van de weg bivakkeren, op zoek naar nog een klein stukje groen in de woestijn. Zij lopen op een open ranch van zo’n 11 kilometer. We vragen ons onderweg af hoe de boer, bij slecht weer of brand, al het loslopende vee weet te vinden op dit forse stuk land. We fantaseren dat ze misschien wel een peilbaken aan de staart hebben hangen of een GPS hebben ingebouwd gekregen. Ze produceren vermoedelijk wel echte weidemelk, want ze zullen het grootste deel, zo niet het hele jaar buiten staan. Hoewel we de ondergrond nu niet echt als weiland inschatten, het is meer zandmelk te noemen.

Als we nog een aantal mijlen te gaan hebben, worden we verrast door een bruin bord met daarop de afstand en de openingstijden van de Sitting Bull Falls. O jee, we komen ruim een half uur te vroeg aan. Wat nu? Een paar geocaches zoeken dan maar. Er liggen er twee op de route, dus die besluiten we dan maar te gaan doen. Eén ervan vinden we niet, maar we genieten wel van het uitzicht.

We komen keurig iets na 8:30 uur aan bij de toegangspoort. Deze zou om 8:30 geopend moeten worden. Maar niets. We besluiten om nog even te wachten. Dit voorkomt dat we zo’n twee kilometers verder moeten lopen. Maar ook na 10 minuten wachten is er niemand te bekennen. We besluiten om de auto op de parkeerplaats te laten en te voet langs de poort te lopen en dan maar de gehele weg te voet af te leggen. Dat bleek achteraf maar goed ook. Want toen we rond 9:30 uur weer langs de poort liepen, kwamen we de ranger tegen die net de poort geopend had.

Maar het was zeker de moeite waard om extra te lopen. We hadden de hoop dat er wat water uit de waterval zou komen, want gezien het warme weer zou het zomaar kunnen zijn dat er geen water te zien is. Maar dat viel reuze mee. De waterval was niet gigantisch, maar op foto’s welke we van maart gezien hebben, was hij niet veel groter. Deze stop kon ons prima bekoren. Door naar Big Canyon, via een aantal caches.

Voor de Big Canyon trail hebben we twee parkeerplaatsen uitgezocht. We hopen bij parkeerplaats twee uit te kunnen komen, dat scheelt ruim drie kilometer wandelen, maar dan moet ons vehikel wel bestand zijn tegen de slechte ondergrond en de vele stenen op de weg. Maar ach, we hebben niet voor niets een SUV gehuurd. We gaan het maar eens bekijken. Bij de eerste parkeerplaats aangekomen, bekijken we de weg die voor ons ligt. Die ziet er zeker niet al te slecht uit en we hebben vorig jaar echt veel slechtere wegen gehad waar de auto ons ook heelhuids overheen bracht. Met wat stuurmanskunst en rug besparende maatregelen, was het prima te doen. We bereiken veilig de tweede parkeerplaats. Daarna worden de stenen forser en nemen we de benenwagen. Die heeft het hier af en toe ook best zwaar. Het pad laat zich goed lopen met alle losse stenen. Maar we hebben de tijd. Na een uur lopen worden we beloond met een fantastisch uitzicht over de canyon. We maken de nodige foto’s, voordat we een cache in de directe omgeving gaan zoeken. De cache had een terreinwaardering van 5 sterren. We bedenken dat dit mogelijk gedaan is omdat je over het juiste vervoermiddel dient te beschikken om er te kunnen geraken. De cache wordt snel gespot. En wat blijkt? We vinden cash in de cache. En niet zomaar cash. Maar toch 22 dollar. 4 kwartjes, een biljet van 1 dollar en een biljet van 20 dollar. We bestuderen het briefgeld. Dit lijkt vergaan dan wel verbrand te zijn. Als we het vastpakken valt het uit elkaar. Onze cash ging in rook op. We stoppen het terug en nemen genoegen met de vier kwartjes.

Met alle kwartjes die we deze reis in een cache hebben gevonden, hebben we maar mooi de auto kunnen schoonspuiten. En dat was gezien de wegen die we vandaag gehad hebben, geen overbodige luxe.