Vorig jaar dachten velen nog dat ik een klap van de giek had gehad op de eerste dag van onze vakantie toen ik een ode aan een dementerende koe op onze site plaatste. Niets was minder waar, we hadden toen gewoon genoten van een geweldige dag in Amsterdam, de dag voordat we richting de VS vlogen. Inspiratie genoeg destijds, dus dit jaar ook maar weer een op waarheid gebaseerd onzinverhaal op onze site plaatsen?
Tja, helaas heeft de crisis ook hier toegeslagen, en hebben we besloten om deze reis niet een dagje voor vertrek, lekker luxe met de trein richting Amsterdam te reizen, om vervolgens deze stad ‘onveilig’ te maken en daarna ons te ruste leggen in een hotelletje, zodat we ‘s morgens goed uitgerust in een paar minuten op Schiphol zijn, maar gewoon, in alle vroegte het bed uit, om vervolgens zoals iedere gemiddelde Nederlandse vakantieganger om kwart voor zes richting Schiphol te kachelen. Daar aangekomen, konden we, net alsof het hoogseizoen was, in de rij aansluiten om de koffers te deponeren op een lopende band (keurig elk tot vijftien kilootjes weten te beperken), om vervolgens in de volgende rij bij de paspoortcontrole aan te sluiten (ruim een uur). Nadat we deze rij hebben getrotseerd, zijn we toe aan de laatste Nederlandse rij bij het aan boord gaan.
Korte tijd later (relatief gezien dan, aangezien we een uur sneller dan verwacht op onze tussenstop waren), begeven we ons naar de Amerikaanse paspoortcontrole in Minneapolis. Dan onze koffers even van de lopende band halen, om deze een kleine vijftigtal meters verder op een andere lopende band te deponeren. En dat zijn en blijven van die momenten dat die verdraaide uitspraak van Obelix in mijn hoofd rond blijft malen. Rare jongens, die Amerikanen…..
We genieten van een bakje cappuccino, en we gaan op naar de volgende gate, om verder te vliegen naar onze eindbestemming, Denver. Een korte vlucht van iets meer dan een uur. Net zoiets als Eindhoven – Londen dus.
Nadat we ons een klein uurtje door het luchtruim bewegen, neem ik een kijkje door het raam. Plotseling zie ik iets, waar de mensheid al jaren over aan het discussiëren is…. Groene mannetjes.
Twijfelend zeg ik het tegen Marieke, ik weet zeker dat voordat ze een blik naar buiten heeft geworpen, ze me voor gek heeft verklaard. Maar dan ziet ze ze toch ook… Groene mannetjes.
We besluiten om verder geen paniek te gaan zaaien, en alles te laten voor wat het is. Wel maken we snel nog even een foto van die… Groene mannetjes. Pacmannetjes wel te verstaan.
