Het is vandaag op de dag af zes jaar geleden dat we een bezoekje brachten aan Joshua Tree National Park. Destijds was het ontzettend warm. Temperaturen van boven de 40ºC moesten we destijds trotseren. Vandaag staat er wederom een bezoek gepland aan Joshua Tree NP. Heel toevallig dat het exact zes jaar is geleden. De warmte van destijds verraste ons. Onaangenaam zelfs. Vandaag de dag zijn we beter voorbereid op deze temperaturen, en bovendien zijn de voorspellingen voor vandaag ook iets milder dan 6 jaar geleden. De rit naar de ingang van het park was niet zo heel lang. Iets voor de klok van half negen rijden we de ingang van het park voorbij.
Het nadeel van dit park is dat de wandelingen of heel kort zijn, of heel lang. Iets ertussenin is er eigenlijk niet. De meeste korte wandelingen hebben we tijdens ons bezoek van twee dagen in 2013 al gedaan. Er blijven nog vier wandeling onder de vijf kilometer over die we nog niet hebben gelopen. Het uitzoeken voor hetgeen we vandaag zouden gaan doen, was dan ook snel gebeurd. Korte tijd nadat we het park zijn ingereden, parkeren we de auto. Vanaf deze parkeerplaats vertrekken twee wandelingen die we willen doen vandaag. De eerste wandeling brengt ons naar een oude gouderts molen. Omdat het zo vroeg is, is de temperatuur nog aangenaam. We zien hier ontzettend veel Joshua Trees en enkele oude vrachtwagens. Al snel zien we een slang. Het beestje is maar een centimeter of dertig, en voordat we hem goed en wel hebben kunnen bekijken, glijdt hij al een gat in. Even later zien we een Cottontail konijn wegschieten tussen de struiken. Weer korte tijd later zien we een klein reptiel / amfibie. Nog nooit hebben we zoiets gezien. Het lijkt wel op een kruising tussen kikker en een hagedis. Als we ‘s avonds opzoeken wat het precies voor een beestje is, blijkt het een Desert Horned Lizard te zijn. In goed Nederlands een Padhagedis. We bekijken de gouderst molen, of althans wat ervan over is, en wandelen terug naar de parkeerplaats.
We beginnen meteen aan de volgende wandeling die ons naar een dam leidt. Het meest vreemde is dat ondanks dat de wandelingen zo dicht bij elkaar liggen, beide gebieden heel anders zijn. Deze is een stuk ruiger, en we klauteren dan ook regelmatig over rotsblokken heen.
Als we deze wandeling achter de rug hebben, is het tijd om een stukje te rijden richting het begin van de Hidden Valley Trail. Ook hier klauteren we over verschillende rotsblokken om het pad te kunnen volgen. En zoals wel vaker het geval is, genieten we ook hier.
De laatste wandeling op het programma ligt bij de uitgang van het park. Onderweg maken we nog een stop om de Cholla Cactus Trail te wandelen. Deze wandeling hebben we al gedaan in 2013, maar hij was wel de moeite waard. En aangezien dit rondje nog geen kilometer lang is, zullen we er niet heel veel van lijden.
Bij het bezoekerscentrum aangekomen, maken we nog een korte wandeling. Deze wandeling valt tegen, en valt niet in de categorie van aan te raden wandelingen. We besluiten om richting het plaatsje te rijden waar we gaan eten. Net voordat we het park uitrijden zien we een bord staan met daarop de tekst Palm Oasis en een pijl naar links. We besluiten een kijkje te gaan nemen. Aan het einde van de weg parkeren we de auto en maken een korte wandeling naar een oase. De oase is helemaal opgedroogd, maar eromheen staan wel palmbomen. Enorme palmbomen welteverstaan. Verbaasd zijn we dat deze hier groeien. Tevreden wandelen we terug naar de auto en gaan met een voldaan gevoel dineren.
