E.T. Highway

Bij veel geocachers worden de oren gespitst als ze de woorden E.T. Highway horen. Dit is een zogenaamde powertrail waarbij het mogelijk is om in een korte tijd veel caches te loggen. De oudste powertrail waar ik van weet dateert uit 2009 en telde maar liefst 50 caches die tijdens een wandeling van een kleine 12 kilometer te loggen waren. Daarna werden er steeds meer van deze trails gepubliceerd. En toen was daar E.T.

Een serie van maar liefst 2000 geocaches die allemaal geplaatst zijn aan de Extraterrestrial Highway in Nevada. Er zijn geocachers die claimen ze allemaal te hebben gelogd in 24 uur. Wij roepen hard dat dat onmogelijk is. Je dient dan namelijk iedere 43,2 seconden 161 meter te rijden met de auto. Uit te stappen. De geocache te pakken. Je naam in het logboekje te krabbelen. De geocache weer terug te plaatsen. En weer terug in de auto te stappen. Dat zal best lukken voor een paar uurtjes. Maar 24 uur aan een stuk? No way. Bovendien is het een concept waar wij niet van houden.

Maar goed. Toch gaan wij vandaag op pad naar de E.T. Highway. Een stuk rijden ten noorden Las Vegas. Waarom dan, zal je misschien denken. Wij hanteren een gouden regel als we op reis zijn. We rijden maximaal 500 kilometer op een dag. Is het een meter meer? Dan dient het opgesplitst te worden in twee dagen. De afstand was de reden om iets te zoeken op de route van vandaag om te doen. En heel eerlijk gezegd. Er is in deze hoek geen zak te beleven. Een groot gedeelte is niet toegankelijk omdat het militair terrein is. Area 51 is wellicht wel het bekendste gebied dat hier ligt. Qua natuur is het ook niet heel spannend. Blijft er dus over de powertrail. We gaan niet cache na cache doen vandaag. We hebben er enkele uitgezocht. Bovendien is er een challenge-cache verstopt. Om deze te mogen loggen, dien je 6 verschillende cache-types op 1 dag binnen een radius van 100 mijl te hebben gevonden. Dat vinden we wel een leuke uitdaging. Wat nog leuker is, is dat we deze cache willen loggen als cache #12345.

Als we enkele van de door ons uitgezochte caches hebben bezocht belanden we in het plaatsje Rachel. Niets bijzonders. Er zit een restaurantje dat helemaal getooid is in het het thema van buitenaardse wezens. Zoals alles hier. Niet dat er heel veel zit, maar dat terzijde. Als we hier een paar foto’s hebben gemaakt, gaan we verder. Even later besluiten we om terug te gaan om er te gaan eten. Nabij het hotel waar we vandaag verblijven zit namelijk geen enkel restaurant. En heel veel zin in een magnetronmaaltijd hebben we ook niet. Dus ’s middags warm eten, en ’s avonds de broodmaaltijd. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk volbrengen we de uitdaging. Onderweg richting het hotel loggen we nog enkele caches. Even overwegen we om bij Area 51 te gaan kijken, maar dat plan laten we snel varen. Een paar jaar geleden zijn er nog een paar Nederlanders opgepakt omdat ze te dicht bij kwamen. En in de huidige politieke situatie op de wereld, zal men nog wel veel strenger zijn. We verlaten de zandweg die we zijn ingeslagen weer. Een stofwolk achterlatend.

In de buurt van het hotel hebben we een meer gezien. We besluiten om daar nog een korte wandeling te maken alvorens we inchecken.