Het hout ooit op

Petrified Forest National Park staat al lang op ons verlanglijstje om te bezoeken, maar nog nooit kwam het ervan. Om de eenvoudige reden dat het eigenlijk nooit paste. Of we zaten te ver naar het noorden. Of we zaten te ver naar het zuiden. Of we hadden simpelweg niet lang genoeg vakantie. Ruim voldoende excuses dus. Op het moment dat bekend was waar we dit jaar heen zouden gaan, besloten we dat het er dit jaar gewoon van moest komen. Uitstellen houdt ooit op.

De rit naar het park vanuit het hotel is niet zo heel erg lang. Ongeveer een uur rijden. Tel daarbij op dat we onderweg nog eens een uur tijd winnen, dus eigenlijk kost het helemaal geen tijd om in het park te komen. Gelukkig voor ons, gaat het park al om 8 uur open. Het park is niet zo heel erg groot, slechts 1/6 deel van Noord-Brabant. We bekijken welke wandeling er te doen zijn in het park en komen tot de conclusie dat we geen keuze kunnen maken. De eenvoudigste oplossing is om ze dan maar allemaal te doen. Dat klinkt stoerder dan het is, want zo heel veel wandelingen zijn er niet in het park. Bovendien is de langste wandeling slechts 4,2 kilometer lang.

Het eerste deel van het park is Painted Desert. Eigenlijk gewoon Badlands zoals we die al vaker hebben gezien. Maar daarom niet minder mooi. We stoppen verschillende keren om foto’s en wandelingen te maken. Als we bij een achtergelaten Studebaker arriveren, rijden we het Noordelijke deel van het park al weer uit. Het zuidelijke deel vinden wij dan ook stukken interessanter. Aan dit deel dankt het park zijn naam. Hier is een versteend woud te vinden. Althans, wat ervan over is. Men moet zich voorstellen dat op deze plek 220 miljoen jaar geleden een bos was. Dat is destijds plotseling ondergelopen, en onder een sliblaag terechtgekomen. Hierdoor raakte de boomstammen in de loop van enkele miljoenen jaren versteend. Door het veranderende klimaat verdween de sliblaag weer en kwamen de versteende boomstammen weer bovengronds te liggen.

We hebben al vaker versteend hout gezien, maar nog niet in deze grootte en in deze enorme hoeveelheid. Wat bovendien ook nog eens opviel in dit gebied is, is dat er geen boom te zien is. Geen hout dus in dit bos.

Na de laatste wandeling gaan we naar Holbrook. We maken een korte wandeling door dit stadje aan de oude Route 66. Met name het Wigwam Motel kan ons bekoren. Hier staan enkele oude auto’s die het fotograferen waard zijn. Ook al zijn deze in een staat dat ze nooit meer kunnen rijden. Ook voor deze auto’s is het ooit opgehouden.