Stad in verval

De eerste verrassing van de dag is het ontbijt deze ochtend. Op de vraag aan der receptioniste waar de ontbijtruimte is, worden ons twee zakjes overhandigd met de woorden “Uit de koelkast mag je een flesje water halen.” Dit zijn dus de gevolgen van COVID-19 bedenken we ons. Waarschijnlijk is men tot de ontdekking gekomen dat ontbijten op deze manier goedkoper is, dan een ontbijtruimte hebben. Op zich niet zo’n probleem voor ons, maar het zou dan eerlijker zijn, als men online geen foto’s van een ontbijtruimte toont. We wandelen terug naar de kamer en maken het zakje open. We ontdekken een mueslireep, een stuk fruit en een muffin. Een bosbessenmuffin om specifieker te zijn. Eenieder die ondergetikte een klein beetje kent, weet meteen dat dit ontbijt niet geschaard kan worden onder de noemer “groot succes”. We gaan dus even boodschappen doen en halen wat brood en iets om er op te leggen. Ook halen we wat drinken dat meer smaak heeft dan water. We genieten van het ontbijt op onze ruime kamer (die zelfs een keukenblok heeft) en gaan op weg naar de stad.

Op vier dagen na is het vijf jaar geleden dat we Salt Lake City hebben bezocht. Destijds tikten we dat het de zuiverste stad was die we ooit hebben gezien. Er lag nog geen blaadje op de grond toentertijd. En als het er al lag, dan lag het recht. Vandaag de dag is dat wel anders. Net zoals zo veel andere steden, is ook Salt Lake City een stad die in verval is.

Nagenoeg overal ligt vuil op de straat. Zwervers waren er bij eerdere bezoeken ook wel, maar het aantal is duidelijk toegenomen. Ik hoop voor de inwoners hier dat de stad niet verder achteruitgaat en op San Francisco gaat lijken, want dan is het over 10 tot 15 jaar absoluut geen pretje meer om de stad met een bezoekje te vereren.

Niet dat het allemaal heel erg dramatisch is, het is gewoon vergelijkbaar met een stad als Eindhoven of Den Bosch. Dat gezegd hebbende, kunnen we verder enkel melden dat we vandaag weer genoten hebben. Omdat de gekende toeristische trekpleisters al door ons bezocht zijn in het verleden, hebben we aan de hand van caches een wandeling van een kilometer of 15 uitgestippeld. Op deze manier hebben we toch nog behoorlijk wat leuke en nieuwe plekjes weten te bezoeken.